Van een onzer verslaggevers
Willemstad - KLM heeft voor de komende kerstperiode de capaciteit naar Curaçao (iets) kunnen opvoeren - door de inzet van een groter type vliegtuig op bepaalde dagen - maar dat neemt niet weg dat de ticketprijzen (opnieuw) extreem hoog zijn. Dat geldt evenzo voor de retourvliegreizen van TUI.

Bij sommige families leggen naast de ouders, ook ooms en tantes, broers en zussen geld in om een vliegreis voor het in Nederland studerende kind te kunnen bekostigen. Dat is nodig ook, want de tickets kosten al snel 3.500 tot 4.800 gulden of zelfs (veel) méér per persoon.
Niets nieuws onder de zon. Vorig jaar was dat ook het geval (ook al was het toen midden in de coronaperiode) en de jaren daarvoor. En telkens is het antwoord van de vliegmaatschappijen hetzelfde: ,,Een kwestie van vraag en aanbod.”
Er is zoveel méér vraag naar een vliegtuigstoel op de vooral met kerst begeerde route Amsterdam-Curaçao dan dat er aangeboden wordt of zelfs kán worden. En er wordt het komende seizoen bijzonder veel gevlogen: KLM dagelijks met twee rechtstreekse vluchten (14 maal per week) en daarnaast enkele vluchten in combinatie met Sint Maarten - en apart nog op Aruba/Bonaire. Concurrent TUI zit op 14 maal ABC-eilanden, waarvan 13 keer Curaçao.
Toch lijkt het niet voldoende en zijn de kosten voor een vliegticket haast onbetaalbaar, zeker voor Caribische in Nederland studerende jongeren (met een kleine studiebeurs) en hun familieleden op Curaçao en de overige eilanden.
,,KLM heeft de komende vakantieperiode een capaciteitsaanpassing doorgevoerd op de route Amsterdam-Curaçao”, zegt de lokale KLM-manager Dirk Buitenlaar, in bijna juichstemming. Het ‘is gelukt’ om op bepaalde dagen dat met de kleinere Boeing 777-200 zou worden gevlogen de grotere Boeing 777-300 in te zetten. Dat scheelt dan zo’n 110 stoelen per vlucht. En dat moet dan weer effect hebben op de computergestuurde tarifering.
,,Aangezien er momenteel veel vraag is naar de bestemming Curaçao, raden we onze klanten aan om hun vluchten zo vroeg mogelijk te boeken”, zegt Buitenlaar verder, die aangeeft dat het KLM-kantoor op Curaçao ‘heel veel vragen’ krijgt. Over klachten heeft de regiomanager het niet.
Additionele vluchten inzetten zit er voorlopig niet in, al is het omdat wereldwijd de maximale capaciteit wordt benut. Maar nu gebeurt dat dus door op bepaalde data tweemaal de 777-300 in te zetten in plaats van eenmaal de 300 en de andere vlucht met de 200, zoals eerst de bedoeling was.
,,Het aantal vluchten blijft zoals het nu is”, zegt zijn concullega Rick van der Pluijm van TUI op Curaçao. Dat wil zeggen: 14 keer per week naar Curaçao, Aruba en Bonaire, waarvan 13 keer op Hato wordt geland. ,,De ticketprijzen zijn het resultaat van vraag en aanbod”, geeft Van der Pluijm het haast standaardantwoord.
Ondertussen schieten de tarieven door het dak. Zoals gezegd, loopt het gemakkelijk op tot bijna 4.000 gulden of (fors) meer. In een enkel geval krijgt degene die bij KLM online economyclass boekt zelfs 9.710 gulden op het scherm te zien; dat blijkt dan een businessclass-stoel te zijn (alléén de terugvlucht) omdat er niets anders meer is. Soms is er helemáál geen plek, ondanks de twee geplande vluchten per dag. Andere keren lijkt er sprake van een ‘redelijke’ prijs - nog altijd 2.851 gulden voor de terugreis - maar dan moet de passagier wel vanaf Curaçao met Copa Airlines via Panama en doet hij er twee keer zo lang over.
Bij TUI is het niet anders. De totale reissom voor een gewone stoel kan ruim 5.000 gulden bedragen; voor de kleinst beschikbare zitplaats. Het is vaak afhankelijk van de dag waarop iemand vliegt, maar vooral Caribische studenten in Nederland zijn sterk gebonden aan bepaalde data; omdat ze in december nog tentamens moeten maken en omdat ze in januari weer op tijd terug moeten zijn voor het volgen van werk- en hoorcolleges of omdat de stage begint.
Natuurlijk is het ‘een kwestie van vraag en aanbod’ en is het eenvoudig: als er geen stoelen meer zijn, is er geen plek en kan iemand niet meevliegen. Maar waarom het ‘computergestuurde’ boekingssysteem zulke extreemhoge tarieven toestaat, is voor velen een doorn in het oog. Als bijvoorbeeld in een supermarkt de bananen op dreigen te raken, wordt er toch ook niet ineens een dubbele of drievoudige prijs opgeplakt.
Reizigers en vooral ouders op de eilanden van aan de Noordzee studerende kinderen voelen zich vaak machteloos. Vorig jaar liet de ‘concurrentiewaakhond’ Ftac (Fair Trade Authority Curaçao) weten weinig tot niets te kunnen uithalen tegen deze praktijken met ‘woekerticketprijzen’. Dat neemt de boosheid en frustratie niet weg. Integendeel zelfs.