‘Ennia/CBCS slaan de plank faliekant mis’

Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Van het ‘leegroven of leegtrekken’ van de Ennia-entiteiten door eigenaar Hushang Ansary en de voormalige bestuurders ‘is geen sprake geweest’. Het is eerder andersom: de Centrale Bank CBCS, die Ennia bijstaat, laat de verzekeringsgroep ‘berooid achter’.

Aldus de advocaten van Ansary cum suis op de tweede dag van de megazaak, waarin de Ennia-verzekeringsgroep - ondersteund door de Centrale Bank - de oud-directieleden en -commissarissen aansprakelijk stellen. Op 30 november doet de rechter uitspraak.
,,De eindconclusie bij dit pleidooi zal u niet verrassen”, aldus de raadslieden. ,,Gedaagden menen nog steeds dat er geen enkele feitelijke en ook geen enkele wettelijke grondslag bestaat om hen voor wat dan ook aansprakelijk te houden.”
Ook tijdens de pleitzitting van donderdag is het Ansary en de overige gedaagden ‘weer helder geworden dat eisers (Ennia/CBCS) hier de plank faliekant misslaan’.
,,Eisers brengen omstandigheden naar voren die niet kloppen, in strijd zijn met de wet of anderszins simpelweg verzonnen zijn en proberen daarmee een bepaalde negatieve sfeer ten aanzien van gedaagden te creëren.”
Kort en goed, aldus de advocaten namens Ansary c.s., is het steeds terugkerende verwijt dat de Amerikaanse eigenaar en de voormalige bestuurders zichzelf zouden hebben bevoordeeld, ten nadele van Ennia. Maar waar die veronderstelde bevoordeling dan uit zou volgen, wordt ‘feitelijk noch juridisch onderbouwd, laat staan aangetoond’.
Waar het verder op neerkomt is dat Ennia/CBCS de top, die het tot de noodregeling van medio 2018 voor het zeggen had, aansprakelijk wil stellen voor het naar hun smaak onvoldoende hoog gerealiseerde rendement. ,,Dat is onjuist, want het rendement was goed en van schade blijkt niets”, aldus het verweer.
Dat er beleggingsbeslissingen werden genomen die achteraf volgens Ennia/CBCS niet hebben opgeleverd wat voor hen wenselijk was, is ‘inherent en onlosmakelijk verbonden aan het doen van investeringen en het voeren van vermogensbeheer’. ,,Maar dat betekent nog niet dat gedaagden zich daarmee aansprakelijk zouden hebben gemaakt, daargelaten nog dat er geen schade werd geleden.”
Ennia en CBCS ‘gaan echter verder’ en schilderen Ansary en de zijnen af ‘als de partijen die Ennia zouden hebben leeggeroofd’. ,,In Engelstalige teksten van media-uitlatingen komt zelfs naar voren dat zij worden neergezet als ‘embezzlers’ en ‘looters’. Dit zijn verregaande verwijten die geen enkele basis hebben en volledig onbewezen zijn, maar puur en alleen bedoeld zijn om gedaagden zwart te maken.”
De Ansary-juristen: ,,Van het leegroven of leegtrekken van de Ennia-entiteiten is in ieder geval geen sprake geweest.” En, zo voegen zij eraan toe: ,,Het is eerder andersom.” Volgens de verdediging van de grootaandeelhouder en ex-bestuurders is in de afgelopen jaren de financiële positie van Ennia sinds het uitspreken van de noodregeling ‘in ieder geval verslechterd’ door het maken van onnodige torenhoge kosten, betrekking hebbende op ingehuurde derden - adviseurs en dergelijke - en zo ook vanwege de enorm kostbare gerechtelijke procedure. ,,Naar schatting méér dan 20 miljoen gulden.”
Waarbij niet geschroomd is om, vervolgden de gemachtigden namens Ansary c.s., naast ten minste drie lokale advocaten een leger aan advocaten van een van de grootste en duurste advocatenkantoren in Nederland in te huren en hen ook nog eens naar Curaçao te laten afreizen. ,,Wie betaalt dat allemaal? Juist, Ennia! En van wie was Ennia ook alweer? Dus wie betaalt eigenlijk indirect de advocaten die hem bestrijden?”
Om aldus te concluderen: ,,Kortom, het is de CBCS, en dus eisers, die Ennia berooid achterlaten, ‘leegrooft’ zo men wil. Niet gedaagden.” Waarom spreekt de verdediging van Ansary over de CBCS?, vroegen de advocaten. ,,Deze zaak is weliswaar aangevangen door Ennia en formeel dus niet door de CBCS, maar de CBCS speelt hier een belangrijke rol. Zij verschuilt zich hier immers achter eisers, of Ennia, en maakt zodoende te pas en te onpas misbruik van die positie. Daar dient doorheen geprikt te worden voor een goed begrip van de opmerkelijke situatie die hier aan de orde is.”

‘Solvabiliteitstekort’

Ennia en CBCS hebben ‘geen steekhoudend bewijs’ om het door hen van meet af aan gestelde solvabiliteitstekort bij de verzekeringsgroep te onderbouwen, aldus het pleidooi namens Ansary en de ex-bestuurders. ,,En laten dat deel van hun vordering daarom hier dus maar weer varen.”
Tot op heden gingen de Ennia-entiteiten, hierin in verband met de noodregeling bijgestaan door toezichthouder CBCS, uit van een ‘exorbitant door hen berekend solvabiliteitstekort’. Een ‘zelfgemaakte berekening zonder enige onderbouwding’, meent de wederpartij. ,,Dat dit veel te mager is, hebben eisers kennelijk eindelijk zelf ook door.”
De kernpunten van geschil in het hier te voeren juridische debat zijn, zo gaf de verdediging van Ansary cum suis aan, de discussies over de onderwerpen ‘solvabiliteit’, ‘S&S’ ofwel de Steward & Stevenson-transactie, ‘Mullet Bay’ en ‘excessieve kosten/onttrekkingen’. ,,Opvallend genoeg is, door de eerste akte eiswijziging van eisers van afgelopen week, de primaire vordering die betrekking had op een door eisers verondersteld solvabiliteitstekort opeens volledig van tafel geveegd.”
Dát op zich onderschrijft wat Ansary en de overige gedaagde oud-bestuurders van Ennia betreft al ‘de uiterst opmerkelijke rol van eisers in deze zaak’. Feit is immers dat Ennia/CBCS van meet af aan erop heeft gehamerd dat de Ennia-Groep ‘niet solvabel’ zou zijn. ,,Iedere vorm van bewijs daarbij ontbrak”, aldus de advocaten namens Ansary.
En opeens wordt ‘solvabiliteit’ als punt van discussie weggenomen. ,,Eisers zijn er simpelweg niet in geslaagd om te onderbouwen dat er daadwerkelijk een solvabiliteitstekort is en trekken dat deel van hun vordering dus gewoon in. Dát is er echt aan de hand.”
De raadslieden benadrukken dat ‘we echter wel vele jaren en, niet onbelangrijk, ook aanzienlijk veel kosten - tientallen miljoenen! - verder zijn’. ,,Dit roept allerlei vragen op. Denk aan de dubieuze rol die eisers en dan met name ook de Centrale Bank CBCS’ in dezen innemen en ook de noodzaak voor het van toepassing laten verklaren van de noodregeling over de Ennia-entiteiten nu er achteraf gezien toch geen solvabiliteitsprobleem lijkt te zijn.” De noodregeling is sinds juli 2018 van toepassing.
Een ‘tweede opvallende beweging’ aan de zijde van Ennia/CBCS deed zich volgens de advocaten van Ansary eerder deze week voor. Met de tweede akte wijziging van eis van eisers van eerder deze week doen zij ‘vrij luchtig’ over de tweede verlaging van hun vordering ten aanzien van de gemaakte verwijten rond S&S met een bedrag van maar liefst 166 miljoen gulden.
,,Edelachtbare, ik herhaal: 166 miljoen gulden. Het is onbegrijpelijk dat een dergelijk substantieel bedrag van meet af aan kennelijk dus ten onrechte werd gevorderd van eisers en nog onbegrijpelijker is het dat eisers het doen voorkomen alsof dit soort rekenfoutjes maar gewoon moeten kunnen.”
Vanwege dit soort feiten wordt het voor Ansary en consorten in ieder geval steeds duidelijker dat Ennia en ook de CBCS hier kennelijk enkel het doel hebben ‘om deze procedure in de lucht te houden’, zodat - aldus de verdediging van de ex-bestuurders - ‘de CBCS in de tussentijd Ennia volledig kan ontmantelen waardoor er straks een lege huls aan vennootschappen overblijft’.