Land van herkomst: Venezuela
Leeftijd: onbekend
Kinderen: 1 en 1 onderweg
Beroep: onbekend
Aantal jaar op het eiland: onbekend

Tijdens de lockdown kon mijn man niet werken. We hadden geen inkomen, dus we konden de huur niet betalen, maar het kon de eigenaar van deze appartementen niets schelen. Hij schopte ons eruit tijdens de lockdown. Het was verschrikkelijk. Ik ben 8 maanden zwanger, maar hij sneed ons water af en bedreigde ons zelfs. We moesten de politie bellen, omdat we nergens anders heen konden en we zaten midden in de lockdown. Niemand mocht naar buiten.
Zonder papieren en zwanger zijn is een extra uitdaging. Ik ben de hele dag thuis en elke ochtend als mijn man naar zijn werk gaat, maak ik me zorgen of hij ‘s nachts thuiskomt of dat hij wordt gepakt en gedeporteerd. Ik ben de hele dag in dit kleine appartement in de hoop dat mijn man ‘s nachts thuiskomt. Het is erg stressvol. Ook hier is het ziekenhuis niet meegaand. Omdat we niet verzekerd zijn, willen ze dat we een betalingsovereenkomst voor de bevalling ondertekenen. Een natuurlijke bevalling kost 9.000 gulden en een keizersnede kost 13.500 gulden. De kliniek Salú Pa Tur helpt ons met controles, maar niet met de bevalling. Toch ben ik erg blij dat ze bestaan, want ik heb tenminste het gevoel dat er enige steun is voor mij en de baby, maar ik voel me onzeker over de toekomst. Ik probeer alleen aan vandaag te denken, niet aan de toekomst. Ik moet doorgaan en positief blijven.
De voedselpakketten zijn een grote hulp. Ik kan daarmee een aantal goede maaltijden bereiden, maar we hebben een aantal andere maandelijkse kosten die we moeten betalen. We betalen 650 gulden huur en dat is exclusief water en elektra. Mijn man is net weer aan het werk gegaan, godzijdank. Hij wil nu bijverdienen om de verschuldigde huur te betalen van tijdens de lockdown. Als de eigenaar ons er weer uitschopt kunnen we nergens heen en is de baby is in aantocht. Hij komt steeds langs om ons eraan te herinneren dat er nog altijd huur verschuldigd is. Onze 6-jarige is getraumatiseerd door wat er met deze man is gebeurd. Elke keer dat hij hem ziet, rent hij weg om zich te verstoppen.
Mijn boodschap is dat Curaçao aardiger mag zijn voor mensen zonder papieren. We leven in angst. We zijn niet allemaal criminelen. Dat er meer hulp is voor vrouwen die zwanger zijn. Ik wil niet dat mensen medelijden met me hebben, want ik wacht niet op anderen die me komen redden. Ik ben hier om voor mezelf en mijn gezin te zorgen, maar de realiteit is dat zelfs eerlijk zijn en hard werken niet genoeg is.

Project creator & manager: Berber van Beek
Fotografie: Berber van Beek
Tekst en interview: Yolanda Wiel & Berber van Beek
Vertalers: Carlos Monasterios en Judy Wassenberg
Assistent: Ivonne Zegveld, Mareine van Beek en Reina Keijzers

Berber van Beek (1978), is allround fotograaf en eigenaar van Studiorootz - photography. Met het project ‘Hidden voices of undocumented people on Curaçao during Covid-19’ wil zij het verhaal van verschillende ongedocumenteerde mensen op Curaçao in beeld brengen, hun stem laten horen en hiermee meer bewustwording kweken en empathie opwekken voor de situatie van deze groep mensen. Deze campagne zorgt er ook voor dat Venezolanen die naar Curaçao willen komen, de verhalen kunnen lezen over landgenoten die hier ongedocumenteerd leven. Van Beek hoopt hen inzicht te geven in de (moeilijke) levensomstandigheden hier zodat ze weten wat hun eventueel te wachten staat.
Naast de publicaties in het Antilliaans Dagblad heeft Van Beek vanaf 10 december - de Dag van de Mensenrechten - ook een interactieve expo in Het Curaçaosch Museum waarbij naast de foto’s ook schoenen van ongedocumenteerde Venezolanen die zijn gevonden, worden tentoongesteld.
Vorig jaar verscheen de campagne ‘Hidden voices of undocumented Venezuelans on Curaçao’ onder de naam ‘Hiding in plain sight’ bij UNHCR. In het Antilliaans Dagblad is toen gedurende twee maanden elke week een foto samen met een artikel verschenen. Daarnaast is er een social mediacampagne geweest. 

www.studiorootz.com

www.berberprojects.com