Land van herkomst: Jamaica
Leeftijd: 26
Kinderen: 1
Beroep: landarbeider
Aantal jaar op het eiland: 8 jaar

Mijn moeder woonde hier en ik kwam op vakantie in 2012. Ik werk in de bouw en af en toe als ik tuinwerk krijg, neem ik dat ook aan, maar terug in Jamaica hielp ik mijn familieleden op de boerderijen. Ik hou echt van landbouw. Ik hou ook van bouwen vooral van het werken met de blokken. Ik heb dit huis ook gebouwd. Toen we hier kwamen wonen, was het allemaal een houten plank. Het kostte me twee en een half jaar, maar ik bleef bord voor bord vervangen door blokken. Soms vroeg ik een vriend om te helpen als het me te veel was, maar het grootste deel deed ik alleen.

Op dit moment heb ik geen werk en zo is het al 2 of 3 weken voor corona zelfs. Wat het mij moeilijk maakt, is dat ze iemand aannemen die Papiaments spreekt voordat ze mij inhuren, ook al ben ik beter in het werk. Twee jongens en ik waren bijvoorbeeld huizen aan het schilderen, en in één dag had ik drie huizen alleen af en de andere twee jongens hebben samen een huis voltooid. Maar ze zullen me als laatste bellen om te komen werken en ze zullen me vragen om eerst thuis te blijven als er niet genoeg werk is.

Er zijn ook genoeg momenten geweest waarop ik werkte en niet werd betaald of niet eerlijk werd betaald. Ik herinner me een keer dat iemand me vroeg om te helpen met het werken op een boot. Ik werkte 3 dagen voor meer dan 10 uur per dag en kreeg uiteindelijk maar Nafl 125, - betaald voor de drie dagen. Ik weet dat het niet eerlijk is, maar ik kan er niets aan doen. Het is moeilijk, want nu moet ik voor een baby zorgen. Ze is pas drie maanden oud. Ik ben dankbaar dat ik thuis kan blijven om voor haar en mijn stiefdochters te zorgen, want ze hebben nu niet elke dag school. Maar het is moeilijk. Deze boodschappen uit de voedselpakketten helpen ons veel. Je hebt geen idee.

Mijn boodschap is dat het spreken van Papiaments niet bepaalt of je een goed mens bent of bekwaam genoeg bent. We zouden allemaal in eenheid moeten leven.

Project Creator & Manager:   Berber van Beek
Fotografie: Berber van Beek
Tekst and Interview: Yolanda Wiel & Berber van Beek
Vertalers:   Carlos Monasterios en Judy Wassenberg
Assistent: Ivonne Zegveld, Mareine van Beek en Reina Keijzers  

Berber van Beek (1978), is allround fotograaf en eigenaar van Studiorootz - photography. Met het project ‘Hidden voices of undocumented people on Curaçao during Covid-19’ wil zij het verhaal van verschillende ongedocumenteerde mensen op Curaçao in beeld brengen, hun stem laten horen en hiermee meer bewustwording kweken en empathie opwekken voor de situatie van deze groep mensen. Deze campagne zorgt er ook voor dat Venezolanen die naar Curaçao willen komen, de verhalen kunnen lezen over landgenoten die hier ongedocumenteerd leven. Van Beek hoopt hen inzicht te geven in de (moeilijke) levensomstandigheden hier zodat ze weten wat hun eventueel te wachten staat.
Naast de publicaties in het Antilliaans Dagblad heeft Van Beek vanaf 10 december - de Dag van de Mensenrechten - ook een interactieve expo in het Curaçaosch Museum waarbij naast de foto’s ook schoenen van ongedocumenteerde Venezolanen die zijn gevonden, worden tentoongesteld.
Vorig jaar verscheen de campagne ‘Hidden voices of undocumented Venezuelans on Curaçao’ onder de naam ‘Hiding in plain sight’ bij UNHCR. In het Antilliaans Dagblad is toen gedurende twee maanden elke week een foto samen met een artikel verschenen. Daarnaast is er een social mediacampagne geweest. 

www.studiorootz.com
www.berberprojects.com