Land van herkomst: Venezuela
Leeftijd: 24
Kinderen: geen
Beroep: student
Jaren op het eiland: 3 jaar

,,Ik had geluk, ik kwam met het vliegtuig. Er zijn anderen die met de boot proberen te komen, maar velen verdwijnen. Curaçao was de snelste en gemakkelijkste manier om Venezuela te verlaten en de economie was hier beter dan op andere plaatsen. Toen ik hier kwam, had ik een nicht en haar man die op het eiland woonden. In het begin hielpen ze me, maar na enige tijd moest ik werken en een eigen plek zoeken. In Venezuela studeerde ik Telecommunicatietechniek, maar toen ik hier kwam, kon ik mijn studie niet voortzetten. Nu werk ik in hetzelfde vakgebied, althans, ik werkte vroeger in hetzelfde veld omdat ik sinds het coronavirus niet meer heb gewerkt. Het is al drie maanden geleden. De winkel waar ik werkte is weer opengegaan maar er is niet genoeg werk dus ik ben thuis nog steeds niets aan het doen.

Drie jaar vechten. Het leven van een immigrant zonder papieren is helemaal niet gemakkelijk. [Ze trillen. Hun handen en zelfs hun kaak trillen als ze spreken] Veel afwijzingen. Geen werk. Wij mensen zonder papieren krijgen vaak minder betaald. Vaak wilden bedrijfseigenaren me in dienst nemen, maar ze horen niet eens dat ik geen papieren heb. Toen ik hier kwam, hoopte ik een beter leven te vinden. Hard werken en mensen vinden die elkaar vriendelijk behandelen. Nu ben ik op een punt waarop ik elke baan zou aannemen die ik maar kan krijgen!

Mijn broer en ik krijgen geen hulp. Ik heb berichten met al mijn informatie naar de organisaties gestuurd die illegale immigranten helpen, maar we krijgen geen hulp. Gelukkig is mijn broer weer gaan werken, dus we zullen tenminste niet verhongeren, maar dat is momenteel ons enige inkomen. Hij kwam hier via mij. Ik heb geld gespaard en hem het vliegticket gestuurd. Hij is een professionele haarstylist en nu moet hij zichzelf en mij onderhouden en hij stuurt geld naar onze ouders in Venezuela. Net zoals ik dit doe als ik een baan heb.

Ik ben niet meer terug geweest naar Venezuela sinds ik drie jaar geleden vertrok dus ik heb mijn ouders al een hele tijd niet meer gezien. Ik mis ze zo erg maar als ik terugga naar Venezuela kan ik een paar jaar niet weg. Het is een offer dat ik moet maken.

Ik zou graag willen dat de bevolking van Curaçao begrijpt dat niet alle Venezolanen hetzelfde zijn. [Haar stem breekt.] Er zijn goede mensen en slechte mensen en de mensen van Curaçao zouden zich meer open kunnen stellen voor ‘illegale’ immigranten en ons een kans kunnen geven. Het voelt vaak alsof ze denken dat ze met ons kunnen doen wat ze willen, omdat we illegaal zijn. Ik heb het gevoel dat we veel worden gediscrimineerd. Ze discrimineren hier iedereen, Venezolanen, Nederlanders, iedereen."


Project Creator & Manager: Berber van Beek
Fotografie: Berber van Beek
Tekst and Interview: Yolanda Wiel & Berber van Beek
Vertalers: Carlos Monasterios en Judy Wassenberg
Assistent: Ivonne Zegveld, Mareine van Beek en Reina Keijzers  

Berber van Beek (1978), is allround fotograaf en eigenaar van Studiorootz - photography. Met het project ‘Hidden voices of undocumented people on Curaçao during Covid-19’ wil zij het verhaal van verschillende ongedocumenteerde mensen op Curaçao in beeld brengen, hun stem laten horen en hiermee meer bewustwording kweken en empathie opwekken voor de situatie van deze groep mensen. Deze campagne zorgt er ook voor dat Venezolanen die naar Curaçao willen komen, de verhalen kunnen lezen over landgenoten die hier ongedocumenteerd leven. Van Beek hoopt hen inzicht te geven in de (moeilijke) levensomstandigheden hier zodat ze weten wat hun eventueel te wachten staat.
Naast de publicaties in het Antilliaans Dagblad heeft Van Beek vanaf 10 december - de Dag van de Mensenrechten - ook een interactieve expo in het Curaçaosch Museum waarbij naast de foto’s ook schoenen van ongedocumenteerde Venezolanen die zijn gevonden, worden tentoongesteld.
Vorig jaar verscheen de campagne ‘Hidden voices of undocumented Venezuelans on Curaçao’ onder de naam ‘Hiding in plain sight’ bij UNHCR. In het Antilliaans Dagblad is toen gedurende twee maanden elke week een foto samen met een artikel verschenen. Daarnaast is er een social mediacampagne geweest.

www.studiorootz.com
www.berberprojects.com