Advocaat Sulvaran: Wat Nederland doet, is chantage
Willemstad - Met een Rijkswet Caribische hervormingsentiteit neemt Curaçao een sprong terug in de tijd. Europees-Nederlandse ambtenaren krijgen het voor het zeggen en regering en parlement zitten er dan alleen nog ‘voor spek en bonen’. 
Dat zegt advocaat Eldon ‘Peppie’ Sulvaran in een interview op de Facebookpagina van Kòrsou Fuerte i Outónomo (KFO). ,,Wat Nederland nu doet, is chantage”, zegt Sulvaran. Hij is het er ‘helemaal mee eens’ dat er een vorm van controle komt voor de liquiditeitssteun, maar niet op deze manier die voorbijgaat aan bestaande democratische structuren en de bevolking het recht ontneemt om haar eigen toekomst te bepalen. ,,Nederland weet dat we het geld nodig hebben om niet bankroet te gaan. Ze chanteren ons.” Want in een van de moeilijkste periodes waarin Curaçao zich bevindt, zegt de rijkste van de vier landen in het Koninkrijk financieel steun te willen geven, ‘maar alleen als we daarvoor onze democratie inleveren’. Sulvaran waarschuwt voor alle mooie beloftes.
Toen Curaçao op 10 oktober 2010 (10-10-‘10) onafhankelijk land werd binnen het Koninkrijk kwam Nederland ook met een ‘zak met geld’, maar kocht daarvoor volgens de Curaçaose strafpleiter juridische en financiële invloed terug. Sulvaran: ,,Een deel van wat we hadden gewonnen in 1956 (het jaar dat het Statuut van kracht werd, red.). Ook in 2010 was de belofte dat het geld uit de lucht zou vallen, volle koelkasten en geen armoede. Maar tien jaar later zijn we armer dan ooit en is de werkloosheid hoger dan ooit tevoren.”
De wet waar Nederland nu mee komt als voorwaarde voor de uitbetaling van de derde tranche van een lening die nodig is om uit de sociaaleconomische crisis te komen na de wereldwijde uitbraak van het coronavirus, noemt de advocaat ‘een farce’. ,,Een consensusrijkswet in de geest van het Statuut, ontstaat op basis van overeenstemming na onderhandelingen.” Dat proces heeft niet plaatsgevonden, de wet is door Nederland gemaakt, zonder overleg met Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Maar ernstiger vindt Sulvaran dat de wet alleen voor de eilanden in het Caribisch gebied geldt en dat die daarmee in wezen alle zeggenschap verliezen over toekomstige investeringen. Want het zelfstandige bestuursorgaan (zbo), de Caribische Hervormingsentiteit, zal de touwtjes in handen nemen. ,,Drie Europese Nederlanders gaan de eilanden besturen. Zij hoeven alleen verantwoordelijkheid af te leggen aan het Nederlandse parlement en vallen onder de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.”
Sulvaran schets een organisatie die is gevestigd in Den Haag en onbeperkte macht heeft. ,,Noch de regering, noch de Staten hebben dan iets te zeggen. Het heeft geen enkele zin om nog verkiezingen te houden. De entiteit kan haar eigen beleid bepalen op terreinen die normaal zijn voorbehouden aan een gekozen regering. Europese Nederlanders hebben toegang tot alle instanties van de overheid en zelfs tot particuliere bedrijven en beslissen waarin moet worden geïnvesteerd en wie wel en wie niet in aanmerking komt voor subsidie. Wij kunnen hen op geen enkele manier ter verantwoording roepen, omdat ze onder Nederlands gezag vallen.”
De drie bestuurders van de Caribische hervormingsentiteit en alle hoge ambtenaren die zij meenemen en hun gezinnen, krijgen vrij toegang tot de eilanden, zij worden van rechtswege toegelaten. Sulvaran: ,,Alles wijst erop dat op deze manier weer een klassenmaatschappij tot stand komt, zoals die er was voor 1956. Dan wonen er weer Europese Nederlanders met privileges in afgesloten buurten.” De strafrechtadvocaat hoopt dat de regering-Rhuggenaath haar poot stijf houdt en niet instemt met de rijkswet die Nederland heeft voorgesteld. De druk is groot. Maar deze wet mag de regering niet accepteren. Het vraagt moed en offers van iedereen. Wie het kan dragen moet bijdragen in een fonds om ervoor te zorgen dat de minderbedeelden genoeg voedsel hebben. Solidariteit, daar gaat het nu om. Sulvaran vindt dat Curaçao naar internationale rechtsinstanties moet stappen en de handelswijze van Nederland aan de kaak moet stellen. ,,We vormen een deel van een Koninkrijk. Het mag niet zo zijn dat een land dat rijker is de anderen op deze manier kan chanteren. Zo vallen we terug in tijden van kolonialisme en discriminatie.”
Wilt u meer informatie? Neem een online abonnement op de krant.
