Nee, Curaçao is geen gelijkwaardige partner van Nederland, dat hebben de gebeurtenissen in de afgelopen weken opnieuw bewezen.
Nederland gedraagt zich als de superieure grootmacht, die de meest onmogelijke eisen koppelt aan het verlenen van financiële hulp. Het maakt mij echter razend kwaad om te zien dat onze regering dit onfatsoenlijke gedrag zonder al te veel tegenwerpingen accepteert. Kunnen ze niet anders?
Heeft Nederland ons dan werkelijk zo in de tang dat zelfs de schaduw van gelijkwaardigheid is verdwenen? In plaats van zelf keuzes maken, hoorde ik afgelopen weken alleen maar ‘Nederland wil het zo, als je het er niet mee eens bent, sleep me dan maar voor de rechter’. En eigenlijk verwacht ik van een regering iets meer dan dat. Ik verwacht een open communicatie, een opkomen voor je werknemers en voor je volk. Ik verwacht leiderschap. Ik verwacht dat onze regering zich gedráágt als gelijkwaardige partner, ook al weten ze dat ze door Nederland misschien niet zo worden gezien. Want in plaats van ja en amen zeggen, had het toch ook als volgt kunnen gaan?
Ringringring
,,Hallo met Knops.”
,,Bontardi Raymond, Eugene hier. Kon ta! Alles goed bij jullie?”
,,Och, naar omstandigheden, je kent het wel… Covid is hier nog lang niet verdwenen, onze belastingdienst blundert zich het IJsselmeer in en er dreigen ernstige dingen te gaan gebeuren bij Tata Steel Nederland. We doen ons best het in de hand te houden. Afijn, je weet hoe het gaat.”
,,Ik weet er alles van. Ik wilde in dit verband nog even terug komen op die brief van je, met die voorwaarden voor de tweede tranche, je weet wel. Heb je hem toevallig op je scherm?”
,,Eehhmmm….”
,,Pak hem er even bij. We hebben een laatste puntje dat we met je wilden afstemmen.”
,,Ik dacht dat we hiermee klaar waren? We hadden toch alles al besproken? We hebben toch duidelijk uitgelegd dat het nu gaat om een Rhuggenaath-norm en om een korting van 12,5% op het totale pakket arbeidsvoorwaarden van alle medewerkers in de publieke en semipublieke sector? Het zijn voorwaarden die we al twee jaar aan het bespreken zijn, die vorig jaar in het Groeiakkoord zijn opgenomen, en die we nu als voorwaarden hebben laten terugkomen omdat er alsmaar niets verandert aan jullie kant. Het is zwemmen in dikke modder daar bij jullie hahaha.”
,,Ik weet het, ik weet het. Maar behalve deze afspraken hebben we ook te maken met vakbonden, belangengroepen, Venezolaanse vluchtelingen, de onzekerheid over Klesch, terechte of onterechte aangiftes tegen onze ministers, en het kost soms gewoon meer tijd dan je denkt. Maar daar wilde ik het niet over hebben. Ik wil even terugkomen op onderdeel A punt II. Dat punt over die 12,5% verlaging waar je het net over had. Heb je het voor je? Het is namelijk zo dat wij hebben besloten om de verlaging van 12,5% niet voor alle ambtenaren te laten gelden, maar met een ondergrens te gaan werken van Nafl 2.700 bruto. Daaronder wordt er niet gekort. Daarboven wordt er uitsluitend gekort tot deze ondergrens, daarna niet meer.”
,,Ik weet niet of ik het daarmee eens….”
,,Natuurlijk ben je het er mee eens. Jij gaat toch ook geen mensen korten tot onder je eigen minimum! Je zal daar gek zijn, zeg, je krijgt de hele bevolking over je heen. Zoals afgesproken krijg je per 1 juli je Rhuggenaath-norm en je 12,5% korting, maar wij wilden even heel duidelijk stellen dat deze korting over het totaalbedrag van de kosten wordt berekend, en dan vervolgens in glijdende schaal over de salarissen.”
,,Tja, als je dat kunt garanderen…”
,,Ja, dat kunnen we. We hebben niet alleen een verantwoording naar jullie toe, maar ook naar onze werknemers die op randje modaal verdienen. Wij gaan hen van de korting uitsluiten. Schrijf je het erbij in de kantlijn? Ondergrens - Nafl 2.700.”
,,Prima Eugene, is gebeurd. Succes ermee!!”
,,Danki Raymond, te despues!”
Felicia van Loon
Curaçao
