Landsverordening optimalisering overheidsgelieerde entiteiten niet in werking
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - Curaçao heeft al een wet waarin de topinkomens bij overheids-nv’s worden genormeerd. Het gaat om de Landsverordening optimalisering overheidsgelieerde entiteiten uit 2016.
Die is echter wel aangenomen in het parlement, maar - mede na de stakingen en onlusten veroorzaakt door vakbonden - niet in werking getreden. Wat de status nu is, is vooralsnog nog onduidelijk. Afgelopen weekeinde waren er diverse initiatieven en oproepen om zo’n wet (gratis) te laten schrijven of om op andere wijze op te treden.
In de landsverordening van 2016 is bepaald dat een directeur van een overheidsentiteit - waaronder Aqualectra, Curoil, Bureau Telecommunicatie & Post BTP, Refineria di Kòrsou - met een fulltime functie maximaal een inkomen mag hebben vergelijkbaar met schaal 18 van het Bezoldigingslandsbesluit 1998. Schaal 18 (11.722 tot 14.563 gulden) is de hoogste schaal voor ambtenaren.
De wet bevat ook normen voor het overige personeel, prestatiebonussen, buitenlandse reizen, autovergoedingen en andere kosten. De landsverordening regelt daarnaast tal van andere zaken, en bevat bijvoorbeeld regels inzake begrotingsdiscipline en kostenreductie, en voorschriften met betrekking tot openbare aanbesteding van projecten.
Het doel ervan is verbetering van de kwaliteit van de dienstverlening en het drukken van de kosten voor de gemeenschap. De wet is door de Staten van Curaçao op 15 augustus 2016 met algemene stemmen aangenomen. Het is echter niet in werking getreden. Nadat de bonden mede vanwege deze wet - maar vooral ook door de situatie destijds bij de Isla-raffinaderij - een algehele staking hadden uitgeroepen en heel Curaçao plat hadden gelegd, is besloten de wet voorlopig in de ijskast te doen.
Volgens advocaat en corporate governance-expert Karel Frielink kan het Land als aandeelhouder van overheids-nv’s niet zomaar bestaande (arbeids)voorwaarden wijzigen, laat staan eenzijdig. ,,Dat dit wel zou kunnen met een simpel aandeelhoudersbesluit is een misvatting”, aldus Frielink. Volgens hem is op zichzelf denkbaar dat een aandeelhouder een bestuurder met dreigementen onder druk zet, bijvoorbeeld door met ontslag te dreigen als geen lagere beloning wordt geaccepteerd, maar dan wordt een machtspositie misbruikt, en dat kan juridisch en maatschappelijk niet door de beugel.
Frielink begrijpt de maatschappelijke weerstand tegen directiesalarissen van soms wel vijf keer het salaris van de minister-president heel goed: ,,Het gaat bij overheids-nv’s uiteindelijk wel om gemeenschapsgeld; geld van ons allemaal, zeg maar, en dat moet verantwoord worden besteed.”
