Slachtoffer ontvoering en poging tot moord bedankt politie Curaçao
Door José de Bruin
Willemstad - ,,Vertrouw niemand.” Dat is de boodschap van de stagiaire die op 25 augustus werd ontvoerd, gewurgd, aangerand, vastgebonden en naakt van de rotsen bij Knip werd gegooid. ,,Dit heeft niets te maken met Curaçao, maar kan overál gebeuren. Wees alert en je ervan bewust dat er echt, echt heel slechte mensen zijn.”
Het was 25 augustus laat op de avond toen ze zat te wachten op haar taxi op een bankje bij een tankstation langs de Caracasbaaiweg, één van de drukste wegen van het eiland. Het zou nog drie kwartier duren tot haar taxi zou komen, toen er een auto voor haar stopte. Een vrouw, de op vrijdag door de politie gearresteerde 33-jarige A.E.M, bood haar een lift aan. Met de woorden: ,,Je moet ‘s nachts hier niet alleen op straat wachten. Ik breng je wel thuis”, won ze het vertrouwen, waarop de stagiaire instapte.
,,Als ik had geweten dat er een man in de auto zou zitten, was ik nooit meegegaan”, vertelt ze zelfverzekerd. Wat volgt lijkt op een slechte film. ,,Ik dacht elk moment dat ik een kogel door mijn kop zou krijgen.” Vlak nadat de stagiaire is ingestapt voelt ze twee handen om haar nek, achter de passagiersstoel blijkt iemand verstopt te zitten die ze niet heeft gezien bij het instappen, en wordt ze gewurgd tot het zwart voor haar ogen wordt. ,,Ik weet niet hoe lang we hebben gereden”, vertelt ze. Naar schatting een uur later komt ze aan bij een pinautomaat.
In de rit vanaf het tankstation langs de Caracasbaaiweg naar de pinautomaat krijgt de jonge stagiaire verschillende verwijten en opmerkingen naar haar hoofd. ,,Zo vroeg de vrouw of ik niet geleerd had van mijn moeder dat ik vreemden niet kon vertrouwen. Toen ik antwoordde dat ze me dat wel had geleerd, vertelde ze me dat het ‘nu te laat was’ en dat ik ‘beter had moeten luisteren’. De blauwe plekken die haar nagels hebben achtergelaten in mijn bovenbeen zaten er twee weken later nog steeds.”
Aangekomen bij de eerste pinautomaat, waarbij de stagiaire opdracht kreeg van het stel om te lachen en doen alsof er niets aan de hand was, lukt de transactie niet. De 29-jarige man loopt zenuwachtig achter haar langs en neemt haar later in een wurggreep weer mee. ,,Het enige wat er uit kwam waren een heleboel witte bonnetjes. Ik denk dat ze heel boos zijn geworden omdat er geen geld uit de pinautomaat kwam. De man zei letterlijk: ‘I don’t wanna kill anybody today’.” Toch lijkt dat wel degelijk de bedoeling. De jonge vrouw wordt geblinddoekt met haar eigen string, haar armen worden vastgebonden met een stuk stof en haar voeten met haar eigen bh. ,,Het is zo bizar, ik dacht urenlang ‘dit was het dan’.”
Ze wordt de auto in gedwongen en weer rijden ze een stuk. ,,Ik wist niet waar ik was”, zegt de jonge vrouw, voor wie het eiland niet onbekend is. Het is er donker en het is er verlaten. Later blijkt dat aan de andere kant van het eiland zijn, op een plek tussen Grote en Kleine Knip, beroemd om de witte zandstranden.
,,Je voelt je zo machteloos”, vertelt ze. Dat gevoel wordt alleen maar groter als ze wordt aangerand, en haar kleding (haar bh en string heeft ze dan al niet meer aan), van haar wordt afgeknipt. ,,Vervolgens werd ik door de vrouw aan mijn haren omhoog getrokken. Daarin zat zoveel haat. Het leek wel alsof ze er van genoot.” Naakt worden er foto’s en video’s van haar gemaakt.
Daarna wordt ze weerloos van de rotsen gegooid. ,,Ik ben eerst op twee rotsen terecht gekomen en daarna in de zee beland, ik kon mijn bh met één ruk los krijgen van mijn voeten en heb me in het water onder de rotsen in het water verstopt”, vertelt ze. Haar handen bevrijden is lastiger. ,,De rotsen daar zijn zo scherp. Terwijl ik daar in het water lag heb ik met mijn handen geschuurd langs de rotsen tot de stof scheurde.” Juist door die scherpe rotsen beseft ze hoeveel geluk ze heeft gehad. ,,Ze hebben met de zaklamp van hun telefoon naar beneden geschenen en gekeken of ik echt dood was.” Bang blijft ze een tijd liggen. ,,Ik weet niet hoelang.”
Ondertussen, zo blijkt uit de beveiligingsbeelden die zijn vrijgegeven door de politie, blijkt dat de 29-jarige man, nadat hij de vrouw voor dood heeft achtergelaten, nog een keer geld opgenomen met haar Europese bankpas. Hij heeft zich dan omgekleed.
Doodsbang gaat de stagiaire aan de verlaten kant van het eiland het water in en zwemt ze een tijd naar het dichtstbij gelegen strand. Met bebloede rug zwemt ze ‘een hele tijd’ met de stem van haar moeder in haar hoofd naar een strand. Dat blijkt Grote Knip te zijn. ,,Ik was doodsbang. Ik heb me verstopt en heb daar een half uurtje of zo gezeten. Ik wist totaal niet waar ik was. Bij elk vogeltje, elk geluid was ik zo ontzettend bang.” In gedachten ziet ze overal het stel staan wat haar van de rotsen heeft gegooid. Na ongeveer een half uur wordt ze, naakt, zwaargewond - ,,Mijn hele rug, rechterarm en elleboog lagen open” - en getraumatiseerd gevonden door een vrouw.
,,Ze heeft mij heel goed opgevangen en meteen de politie en later de ambulance gebeld.” De vrouw gaf haar kleding en pas toen kwam het besef wat ze had meegemaakt. De stagiaire: ,,Op geen enkel moment heb ik gehuild. Pas toen ik doorhad dat ik veilig was, werd ik overstuur.”
Wat volgt is een periode, wat ze beschrijft als ‘levende hel’. ,,Ik kon niet van het eiland af, want ik moest elke dag naar de recherche. Ik slaap nog steeds niet. Ik zie de man overal staan. Achter elke boom en zodra ik mijn ogen dichtdoe.” Uiteindelijk mag ze naar Nederland, worden de beelden van de beveiligingsbeelden online gezet en volgen er twee arrestaties. ,,Ik ben zo opgelucht dat hij alles heeft bekend. Elk detail dat staat in mijn verklaring heeft hij bekend.”
Het KPC wil ze graag bedanken. ,,Ze hebben zulk goed werk gedaan. Ze hebben me van alles op de hoogte gehouden.” Kritiek dat de beelden ‘te lang op zich hebben laten wachten’ wuift ze dan ook van de hand. Ook politiewoordvoerder Zwerwer laat weten dat er zorgvuldig is omgegaan met de beelden. ,,Dit is een zeer complexe zaak. Je wilt voorzichtig omgaan met het bewijs”, vertelt hij. Er zijn vanuit de stagiaire vooral complimenten voor het speciale, zogenoemde atrakoteam dat zich heeft beziggehouden met deze zaak. De woordvoerder van het KPC vertelt dat er ‘extra mensen’ zijn ingezet om de zaak op te lossen.
Als het onderzoek is afgerond volgt, zoals gebruikelijk, de rechtszaak. ,,Mijn ultieme wens is om daar bij te kunnen zijn en de daders toe te spreken. Ik weet al precies wat ik tegen de vrouw ga zeggen. Maar ik weet niet of dat kan en of dat mag.”
Voor nu is het doel om mensen, vooral meisjes, te waarschuwen. ,,Stap niet zomaar bij iemand in de auto die je niet kent. Iedereen kan in en in slecht zijn. Zelfs een vrouw. Wees alert.”

Journalist José de Bruin was voorheen enkele jaren werkzaam als verslaggever bij het Antilliaans Dagblad op Curaçao en werkt momenteel als presentator en dj bij Radio Dolfijn FM.