Koense: In 2018 niet praten, maar doen
Van een onzer verslaggevers
Willemstad - De Curaçaose wateren bevatten steeds minder vis. ,,Het is hoog tijd dat we dit probleem integraal gaan aanpakken”, zegt voorzitter Erwin Koense van Boneco. ,,Onze visserijsector moet behouden blijven, voor de eigen consumptie, werkgelegenheid, en om minder afhankelijk te zijn van internationale handel.”

De markt voor de zeevisserij wordt krapper, door overbevissing van de wereldzeeën is een aantal soorten grote vis zo goed als verdwenen. Bijna een derde van de vissoorten in de oceanen wordt overbevist. Al jaren is er in de zeevisserij een duidelijke afname van de vangstvolumes, en dat geldt ook voor de jacht op vis in Curaçaose wateren, zegt Koense. ,,Een commercieel zeer interessante vissoort als de gatu is hier uitgestorven. De purunchi die nu gevangen wordt is een stuk kleiner dan een aantal jaren geleden, de vis komt niet meer tot wasdom. Dit is een zorgwekkende ontwikkeling.”
Hij spreekt namens beroepsvissers, zegt Koense, wanneer hij stelt dat het onderwaterleven rond Curaçao beschermd moet worden. Dat kan, zoals onderzoekers van het Waitt Institute de overheid op Curaçao adviseren, door het instellen van Marine Protected Areas (MPA’s), waar niets gevangen mag worden. Het Waitt Institute, dat de staat van de koraalriffen rond Curaçao onderzocht en vaststelde dat het koraal in dertig jaar tijd voor vijftig procent is verdwenen, wijst Oostpunt, Caracasbaai en Klein Curaçao aan als mogelijke reservaten.
MPA’s dienen als kraamkamers voor het verhogen van de visstand en voor het behoud van levend koraal. Wereldwijd is slechts 1,6 procent van de oceaan beschermd natuurgebied. Volgens de onderzoekers van het Waitt Institute, die in het kader van het Blue Halo project samenwerken met wetenschappers van Carmabi, zijn de MPA’s essentieel voor het behoud van de Curaçaose koraalriffen die, ondanks achteruitgang, nog steeds tot een van de beste in de Caribische regio behoren. Hoe gezonder het rif, des te groter is ook de verscheidenheid aan vis en schaaldieren op dat rif.
Aan de vooravond van het nieuwe jaar, spreekt Koense de hoop uit dat 2018 in het teken staat van bewustwording van de bevolking en van daadkracht van de overheid. ,,In 2018 moeten we niet praten, maar doen. Want iedereen die betrokken is bij de visserij, en bij de landbouw en veeteelt, of lid is van een organisatie op het gebied van natuur en milieu, kent de problemen van erosie, verzilting van het grondwater, het gebrek aan opvang van regenwater, het lozen van rioolwater in zee, het effect van pesticiden, zware metalen en andere schadelijke stoffen, en het gebrek aan mogelijkheden om chemisch afvalwater te verwerken. Dit alles is van invloed op de oceaan, de koraalriffen en visstand. Deze problematiek moet integraal worden aangepakt. We weten wat ons te doen staat. Er moeten keuzes worden gemaakt, tegen verloedering, vóór verbetering.”
Koense pleit voor voorlichting aan de bevolking, in het bijzonder de jeugd. Opdat jongeren beseffen hoe belangrijk de zee, de natuur, is voor de toekomst van Curaçao. ,,Het zal niet eenvoudig zijn om jongeren hiervan bewust te maken, dat besef ik maar al te goed. Ik ben een mucha di Bándabou en zie hoe moeilijk het is om jongeren te interesseren voor werk op het land. Zij nemen niet graag een chapi ter hand, willen allemaal werken in een kantoor met airco. Toch moeten we hen bewustmaken, ze moeten beseffen dat iets bestaat, gezond is of niet mag. Pas dan kunnen ze geïnformeerde keuzes maken.”
Momenteel, zegt Koense, draagt de Curaçaose gemeenschap zelf bij aan uitputting van de natuur en het verbruik van natuurlijke hulpbronnen. ,,Wij halen uit het buitenland wat we ook zelf zouden kunnen produceren. Beter dan verse vis uit onze wateren kun je niet krijgen, maar toch liggen onze vriezers vol met diepgevroren vis waarvan we vaak niet eens weten waar die vandaan komt.”
Een groot deel van de geïmporteerde vis heeft duizenden kilometers over de weg en in zeecontainers afgelegd alvorens op Curaçao te arriveren, volgens Koense overbodige milieubelasting en verkwisting van energie. ,,Door de lokale beroepsvissers te steunen, blijft de werkgelegenheid behouden, steun je de economie en voorkom je onnodige verkwisting.”
Bewustwording moet ook groeien onder de vissers, met name bij degenen die niet voor hun levensonderhoud van de visserij afhankelijk zijn, aldus Koense. ,,Als je ervan moet leven, ga je er bewuster mee om dan wanneer je het vissen als een sport beschouwt. Indien zij goed geïnformeerd zijn, zullen lokale beroepsvissers in staat zijn om samen met de overheid de visstand te beheren, en corrigerend op te treden wanneer dat nodig is.” Voorwaarde is, dat de vissers openstaan voor kritiek en zelfbeschouwing, zegt Koense. ,,Het gaat erom dat we het algemeen belang dienen, alleen door samen te werken en de problematiek integraal aan te pakken, kunnen we tot duurzame oplossingen komen. Het is geen kwestie van willen of niet, we moeten het gewoon doen.”