Van een onzer verslaggevers 

Willemstad - Demissionair minister van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning Suzy Camelia-Römer heeft gistermiddag officieel haar nieuwe Partido Inovashon Nashonal (PIN) gepresenteerd.

Dat deed zij samen met Rennox Calmes, van beroep politieagent, die in het verleden op de lijst van de FOL en Kousa Promé stond. PIN roept op tot een blok tegen het ‘vercriminaliseren van de politiek’.
Camelia-Romer, goed voor 49 procent van de stemmen voor PNP bij de laatste verkiezingen, had graag de verkiezingslijst van deze partij aangevoerd, maar werd daarin belet door partijleider Humphrey Davelaar, die bij de verkiezingen 24 procent van de stemmen voor de partij binnenhaalde. De VVRP-minister besloot op te stappen. Ze is zich zeer bewust van de politieke consequenties van haar beslissing, zegt Camelia-Römer. ,,Ik ben minister namens de PNP. Toen ik mijn besluit kenbaar maakte, heb ik de partij gevraagd hoe de overdracht kan worden geregeld. Gisteren heb ik een brief naar de gouverneur gestuurd.”
Haar keuze is ingegeven door een hoger doel, zegt Camelia-Römer. ,,Om te voorkomen dat de verloedering in de politiek en de criminaliteit in ons land de overhand krijgt, moeten alle rechtgeaarde partijen ervoor zorgen dat zij zoveel mogelijk stemmen halen bij de verkiezingen. Dat kan alleen als partijen hun grootste stemmentrekker naar voren schuiven. De verkiezing op 28 april is cruciaal voor het behoud van integriteit van bestuur.”
Volgens Camelia-Römer, voormalig premier van de Nederlandse Antillen, en ex-minister van Justitie en van Economische Zaken voor vijf eilanden, is het onbestaanbaar dat iemand die veroordeeld is voor strafbare feiten, of daarvan verdacht wordt, een zetel in het parlement heeft of een ministerspost bekleedt, of ook maar actief is in de politiek. ,,Als je verdacht wordt van strafbare feiten, dan trek je je terug, in afwachting van het proces. Zo is het binnen de PNP altijd gegaan: als iemand in opspraak kwam, dan nam die persoon afstand. Je moet de consequenties van je daden accepteren. Als iemand een klap uitdeelt in het parlement dan dient die persoon af te treden. En een politicus die veroordeeld is, hoort niet thuis in het parlement. Dat wij deelname van een veroordeelde accepteren, normaal zijn gaan vinden, dat staat haaks op de rechtsverantwoordelijkheid van het bestuur.”