De Staten zijn na het reces op verfrissende wijze van start gegaan. Tot tweemaal toe is er een motie unaniem aangenomen. Oppositie en coalitie zijn het met elkaar eens. Een verademing na de voorgaande periode waarin het parlement toch vrij gelaten alle regeringswisselingen en bezuinigingsmaatregelen over zich heen liet komen. Alle neuzen staan ineens dezelfde kant op, en wel omtrent een essentieel onderwerp voor Curaçao: de toekomst van de Isla-raffinaderij. Het parlement schaart zich unaniem achter de regering Asjes: de Isla moet gemoderniseerd worden en ook nog op een schonere manier gaan produceren. Maar hoe waardevol is zo’n motie nu eigenlijk? Wat verandert het uitspreken van unanieme steun nu daadwerkelijk aan de nijpende situatie? Feit blijft dat er nog altijd geen concrete afspraken zijn met de Venezolaanse staatsoliemaatschappij PdVSA. Er is ook geen derde partij voorhanden die de broodnodige drie miljard dollar wil investeren. En als we het Ecorys-rapport mogen geloven, moet dat allemaal toch vóór het einde van dit jaar op papier ondertekend zijn. De motie stelt dat de Staten eens per drie maanden op de hoogte gehouden wil worden over de laatste ontwikkelingen, maar in hoeverre is er een stok achter de deur? De eerstvolgende update zal pas in november komen, een maand voor de denkbeeldige deadline. Evenmin daadkrachtig is de motie over de gewraakte Bosmanwet, die vrijdag unaniem werd aangenomen. Dat Curaçao niets voelt voor een dergelijke regeling is al jaren bekend. Dat werd eerder in moties bekrachtigd. De waarde van al deze moties lijkt echter nihil als een lachende Nederlandse premier Rutte zelfs tijdens zijn bezoek aan het eiland verklaart op dit punt van mening te blijven verschillen met Curaçao. Maar wie lacht er als laatste? Zelfs als Bosman een meerderheid achter zit weet te scharen, zal de regeling om juridische en staatsrechtelijke redenen wellicht niet door de beugel kunnen. Parlementariërs van het eiland kunnen blijven stampvoeten, de problematiek die Bosman aankaart is er. Beter is, zoals regeringsfractie PAIS doet, niet weg te lopen voor het probleem van criminele jeugd van Caribische komaf in Nederlandse steden. Nederland en Curaçao hebben elkaar nodig. Curaçao kan steun gebruiken van het Koninkrijk om serieuze aandacht van buurland Venezuela te krijgen voor de Isla. En Nederland moet samen met Curaçao werken aan een effectievere aanpak van ontspoorde jeugd. De vraag is: wat doet de Staten concreet om haar stem te laten gelden?