Het HNO-project (Hospital Nobo Otrobanda) gaat gelukkig gestaag voort. Dit is goed voor Curaçao, dat al decennia een nieuw ziekenhuis meer dan verdient. Er zijn diverse positieve ontwikkelingen waar te nemen voor iedereen die langs de Pater Euwensweg rijdt. Zie een ziekenhuisgebouw, straks Curaçao Medical Center (CMC), oprijzen dat in de regio zijn weerga niet kent. Er vinden af en toe - en wellicht veel vaker dan wordt gedacht - verrassend positieve acties plaats. Dit blijkt onder meer de rubriek ‘HNO informeert’ in deze krant. En zo is er onlangs een lied uitgebracht door de Curaçaose zangeres Aemy met als titel ‘Mi mester di bo’ (Ik heb je nodig; ik kan niet zonder jou) om alle medewerkers van het bestaande Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos) te inspireren en motiveren in de transitie van het meer dan een eeuw oude Sehos naar het splinternieuwe HNO/CMC volgend jaar. Maar het gekissebis tussen Stichting Ontwikkeling Sona en de Landsoverheid blijft maar voortgaan. Dat is niet goed voor het project, niet goed voor alle hardwerkende professionals in de zorg en ook niet goed voor Curaçao. Vorige week gaf Sona een persbericht uit; met een duidelijke boodschap, althans bedoeling: om zich vrij te pleiten van eventueel elke aansprakelijkheid en verantwoordelijkheid voor het geval zaken financieel-administratief niet helemaal goed zouden zijn gelopen. In het bewuste persbericht - ‘Soab bevestigt dat financiële administratie van Sona voor HNO helemaal op orde is’ - wordt aangegeven dat Stichting Overheidsaccountantsbureau (Soab), volgens Sona, constateert dat de financiële verantwoording volledig deugt. Dat is op zich een goede zaak en stelt de burger gerust. Maar wat blijkt, na enige rondvragen en onderzoek door deze krant? Dit is slechts een halve waarheid. Het Antilliaans Dagblad heeft intussen de beschikking over de desbetreffende Soab-rapporten, die naar verwachting binnenkort openbaar worden omdat deze aan minister Suzy Camelia-Römer (PIN) van Gezondheid zijn aangeboden en zij richting Staten zo transparant wil zijn. Het betreft immers gemeenschapsgeld. En anders kunnen ze via een LOB-procedure (Landsverordening openbaarheid van bestuur) worden opgevraagd. Het zijn lijvige en doorwrochte rapporten, met het voordeel dat ze veel details vrijgeven, maar óók met het nadeel dat het gemakkelijk selectief winkelen is. Een van de hoofdconclusies van Soab wordt daardoor omzeild door Sona. Soab stelt weliswaar, op basis van de door Sona ingediende financiële verantwoording, dat er sprake is van een ‘juist beeld’ van de ontvangsten en uitgaven. Maar in zowel het accountantsverslag als de controleverklaring wordt tegelijkertijd nadrukkelijk gemeld dat door de keuze van Sona om op kasbasis te verantwoorden er géén rekening is gehouden met toekomstige vorderingen, claims, disputen en verwachte meerkosten. Deze zullen uiteindelijk, naar de verwachting van de overheidsaccountants, een zeer grote ‘materiële impact’ kunnen hebben op het uiteindelijke totale kostenplaatje van het HNO-project. Met andere woorden: de minister heeft nu dan wel de door haar verzochte bonnetjes gekregen over wat er gekocht en betaald is, maar weet niet wat de gevolgen zijn van de bonnetjes die nog volgen over de (na)bestellingen die gedaan zijn. Hiervan heeft ‘Mamai’ het pro-formabonnetje nog niet ontvangen. Soab adviseert dan ook dit alsnog snel uit te zoeken, zodat het Land inzicht krijgt in de totale verwachte kosten van HNO. Het vertellen van halve waarheden moet ophouden. Dat geldt voor álle bij HNO betrokken partijen. Het ziekenhuis-project is gebaat bij rust, enthousiasme en vooral vertrouwen. De héle waarheid svp!