Met het vonnis tegen Jacinta Constancia telt het parlement van Curaçao, de Staten, twee strafrechtelijk veroordeelde leden. Naast Constancia in de zogeheten Dubnium-zaak, werd eerder al Gerrit Schotte veroordeeld in de zaak-Babel. Een trieste balans van 2 van de 21 Statenleden die nu met een schuldigverklaring zitting hebben in het hoogste orgaan: de volksvertegenwoordiging van Curaçao. Beiden zijn van MFK (Movementu Futuro Kòrsou), thans oppositiepartij. Beiden waren voorheen ook minister in het kabinet-Schotte (2010-2012). In deze eerste twee jaar van het Land Curaçao, na de ontmanteling van de Nederlandse Antillen, zijn heel wat brokken gemaakt. Al dan niet onder druk van partijfinanciers, die inmiddels ook terechtstonden en schuldig werden bevonden, zoals loterijbaas Robbie Dos Santos, of als verdachte nog terecht zullen staan, zoals casinomagnaat Francesco Corallo. Een andere minister uit die tijd, George Jamaloodin (eveneens MFK), heeft de wijk genomen naar Venezuela en weigert zich te laten uitleveren aan zijn wooneiland, waar hem een proces wacht als verdachte in de zaak-Maximus, waarbij het draait om de intellectuele daders van de moord op politicus Helmin Wiels van Pueblo Soberano, coalitiepartij van MFK in de periode 2010-2012. Wellicht heeft dit alles niet direct te maken met de veroordeling gisteren van Constancia. Het is zelfs niet uitgesloten dat zij mede het slachtoffer is van haar eigen naïviteit tijdens haar ministerschap, hoewel dan nog steeds geldt: fout is fout, zeker als het fraude met schaarse gemeenschapsgelden betreft. Maar feit is dat Curaçao in die beginjaren van de autonome status als land donkere, zo niet inktzwarte tijden meemaakte. Waarbij zo’n beetje elk instituut het moest ontgelden en openlijk gezaagd werd aan de poten van het fundament van de democratische rechtsstaat. Curaçao beefde en wankelde, in het bijzonder toen Schotte weigerde het door hem gegijzelde Fòrti te verlaten, maar veerde dankzij diezelfde instituten - waaronder de gouverneur - weer op. Ook jaren later toen het gevaar geweken leek, maar een groep onder leiding van dezelfde Schotte, waaronder óók Statenlid Constancia, het parlement begin 2017 ‘overnam’ en vervroegde verkiezingen wilde blokkeren. De Staten zijn gediend met volksvertegenwoordigers met een onbesmet blazoen. Veroordeelde politici horen niet thuis in het parlement. Hoewel er (nog steeds) geen wet is die hen tegenhoudt, is voor iedereen met enig ontwikkeld gevoel voor beschaving en ethiek volstrekt duidelijk dat enkel personen van onbesproken gedrag ons land mogen vertegenwoordigen en aansturen.