Staatsregeling veilig
Het tweede waar na gisteren natuurlijk direct naar wordt gekeken zijn de nieuwe mogelijke regeercombinaties. De zittende coalitiepartijen konden het lang volhouden met een nipte meerderheid van 11 zetels, maar ze komen nu net tekort. Pueblo Soberano heeft altijd gezegd nimmer te zullen samenwerken met PAR - waarvan volgens leider Helmin Wiels ‘alle kiezers corrupt zijn’ - en het aanschuiven van de sterk verzwakte MAN lijkt na de heftige aanvaringen niet aannemelijk. Het ligt daarom voor de hand recht te doen aan twee winnaars van deze verkiezingen: de grootste regeringspartij PAR, die zich erg goed staande wist te houden en ten opzichte van 2007 zelfs vooruit is gegaan; en de nieuwe partij MFK van Gerrit Schotte die ‘vanuit het niets’ vijf zetels haalde.
De uitslag wordt dan ook gekenmerkt door enerzijds conservatisme met een grote trouwe aanhang van PAR en anderzijds een zucht naar vernieuwing, vertolkt door MFK. De winst van PS lijkt te wijzen op groeiende onvrede, iets waar welke nieuwe regering ook aantreedt terdege rekening mee moet houden.
Een combinatie zónder PAR is ook mogelijk; bij een samenwerking tussen MFK en PS is echter wel een derde partij nodig. Maar bovenal liggen MFK en PS in programmatisch opzicht ver uit elkaar; met name ten aanzien van de Staatsregeling en de door PS gewenste onafhankelijkheid.
Niun Paso Atras moet nu wel een stap terug doen, want die partij haalde net iets meer dan aan blanco stemmen werd uitgebracht. Laboral lijkt uitgespeeld; ook met een nieuwe leider kon de partij niet overtuigen. Dat geldt eveneens voor DP, terwijl nieuwkomer PAIS geen indruk heeft gemaakt. Hoewel de opkomst meeviel, kan na de tweede verkiezing in iets meer dan een half jaar tijd wel worden gesproken over een zekere ‘stemmoeheid’, zeker als ook het referendum van vorig jaar wordt meegeteld. Maar deze stembusronde was wel zo belangrijk omdat hieruit de eerste regering van het Land Curaçao wordt gevormd.
