Het is van het grootste belang het hoofd koel te houden en geen verdere verwarring te (laten) scheppen. Gaat het over (de toekomst van) de raffinaderij, dan is het haast spelen met vuur: uiterst ontvlambaar materiaal. Dat is logisch, want het gaat om het brood van duizenden en om een substantieel deel van het bruto binnenlands product (bbp). In wezen gaat het daarom iederéén op Curaçao aan. Guangdong Zhenrong Energy (GZE), die het eiland al sinds september 2016 in zijn greep heeft, ontkent het bericht in International Oil Daily dat het Chinese bedrijf nu toch afhaakt. Integendeel, laat Bingyan Chen in een statement weten: dit is ‘fake news’. Het is niet de eerste keer dat hij feiten willekeurig als nepnieuws betitelt; dat gold ook voor het liquidatievonnis van het Hof in Hong Kong. Maar de eigen dochteronderneming Titan heeft aan de beurs van deze speciale administratieve regio van de Volksrepubliek het vonnis (bij herhaling) bevestigd: op 5 mei, 27 september en op 15 december. Fake of niet - hoogstwaarschijnlijk gewoon dat laatste - waar het om draait tussen GZE en Curaçao is dat de Chinese onderneming nog altijd niet overtuigend heeft kunnen aantonen het miljardenproject technisch en financieel aan te kunnen. Inmiddels is de deadline die via overheids-nv Refineria di Kòrsou (RdK) was gesteld ruim gepasseerd. Het enige wezenlijke wat er daarna is gebeurd was het bezoek van Baota Petrochemicals, dat wél over expertise en kapitaal lijkt te beschikken en - zoals premier Rhuggenaath (PAR) aangaf - als alternatief kan dienen voor GZE. Ondertussen staat Curaçao (nog) met lege handen en dat is verontrustend: GZE is een zeepbel/luchtkasteel gebleken, terwijl de huidige exploitant PdVSA mogelijk zelfs het einde van het contract in december 2019 niet haalt; zo slecht staat het Venezolaanse staatsoliebedrijf ervoor. Om desondanks de rust te bewaren zijn heldere communicatie en doortastendheid nodig. Communicatie om de doelbewuste ruis en misinformatie van de oppositie en dan vooral MFK-leider Schotte beargumenteerd te neutraliseren. Hij is, zoals altijd, uit op destabilisatie en macht: want was Schotte eerst uitgesproken anti-GZE (en pro-Venezuela), nu werpt hij zich plotseling op als belangenbehartiger van GZE; enkel om het kabinet straks te kunnen verwijten de toekomst van de Isla op het spel te hebben gezet. De bonden hebben echter eerder aangegeven hier niet in te trappen. Doortastendheid is verder nodig om het hoofdstuk GZE af te sluiten, dit is vijftien maanden nadat toenmalig premier Whiteman (PS) zijn handtekening onder de MoU zette slechts een heilloze weg gebleken, en van nu af aan alle positieve energie met liefst vereende kracht te steken in een daadwerkelijk haalbaar en lonend traject. Hetzij modernisering van de raffinaderij dan wel herontwikkeling van het weliswaar sterk vervuilde maar met de nieuwe technologische mogelijkheden zeker nog te redden waardevolle terrein rond het Schottegat. Er moet nu snel duidelijkheid komen, in het belang van iedereen.