Met een afnemende internationale financiële dienstverlening en onzekere toekomst van de petroleumindustrie, zijn de ogen gericht op het toerisme.

Al enkele jaren. En Curaçao heeft de afgelopen periode onmiskenbaar een inhaalslag gemaakt: was het toerisme rond de eeuwwisseling nog goed voor slechts 14 procent van de deviezenopbrengsten (lees: de inkomsten uit export), in 2016 was dit aandeel gestegen tot 32 procent van de taart. Toch zit de toeristische sector momenteel in het slop. Dat blijkt opnieuw uit de jongste cijfers. In oktober kwamen er 7 procent minder verblijfstoeristen. In heel 2017 tot en met oktober staat de teller zelfs op -11 procent. Dat de Zuid-Amerikaanse markt het zwaar heeft, door de malaise in buurland Venezuela is bekend, maar zelfs zónder de Venezolanen meegerekend zijn de resultaten onder de maat: met slechts een marginale groei van 1 procent uit Noord-Amerika, een kwart minder bezoekers uit de regio en zelfs -2 procent uit de voor Curaçao voornaamste markt: Europa. Nederland, goed voor 4 van de 10 toeristen, draait stationair en staat tot en met oktober op 0 procent groei. Wel blijven de gasten gemiddeld langer, waardoor de terugval qua toeristenovernachtingen minder drastisch is: -2 procent in de eerste tien maanden van dit jaar. Gelukkig zijn er flink méér cruisetoeristen, maar dit zijn dagjesmensen en besteden aantoonbaar veel minder. Er moet dus wat gebeuren. En vrij drastisch, vooral bij de aansturing, de prioriteiten van het toeristenbureau en het budget voor marketing. Er zit al een tijd te veel tegen. Een opsomming: Insel moest 22 bestemmingen schrappen en vliegt nu enkel op de Dutch Caribbean; met (nóg) hogere ticketprijzen van American Airlines (Noord-Amerika), Avianca (Zuid-Amerika) en Copa (Midden-Amerika) tot gevolg; Air Berlin is door faillissement gestopt vooralsnog zonder vervanging, wel voerden KLM en TUI de frequentie op. Te veel hotels zijn of (tijdelijk) dicht of draaien niet optimaal: het dichte Plaza is een schandpaal in hartje Punda; het voormalige Howard Johnson in Otrobanda kon het ook onder een nieuw management niet bolwerken; Sunset Waters (voorheen Coral Cliff) is een ware ruïne; Marriott is tijdelijk gesloten vanwege renovatie, iets wat het ernaast gelegen Hilton ook goed kan gebruiken; beide resorts van Kurá Hulanda proberen met man en macht overeind te blijven; Santa Barbara heeft lang niet alle kamers in gebruik; en het is nog altijd wachten op het startsein voor Pen Resort. Afgezien van het Jan Thielgebied - wat een waar succes is gebleken en het Curaçaose toerisme de afgelopen twee decennia een flinke duw heeft gegeven - en het deel rond het Sea Aquarium, heeft het hotelwezen het zwaar. Dat komt ook door achtergebleven investeringen in constante kwaliteitsverbeteringen. En ook de ongebreidelde groei van het aantal privé-appartementen en vakantiewoningen is van invloed geweest. Op zich is daar niets mis mee zolang ook zij bijdragen aan de algemene (belasting)middelen. Want budget en dan in het bijzonder voor marketing is cruciaal. Zelfs bekende bestemmingen blijven telkens geld pompen in de naamsbekendheid en het aantrekken van toeristen. Curaçao heeft hiervoor slechts een fractie beschikbaar. En dan nóg wordt erop beknibbeld. Minister Girigorie (PAR) van Justitie wil af van Politur, vanwege een tekort aan agenten en financiële middelen, maar minister Martina (MAN) van Economische Ontwikkelingen wil het in leven houden en wel onder de Curaçao Tourist Board (CTB). Gaat het Korps Politie Curaçao wel samenwerken met Politur als hun minister er niet in gelooft? En hoe belangrijk veiligheid ook is, is het verstandig het nu al beperkte budget voor marketing hiervoor te gebruiken? Het Tourism Master Plan 2015-2020 signaleert nu reeds een tekort aan marketingfondsen, althans dat er veel méér nodig is om de potentiële groei te realiseren. Dit masterplan spreekt ook heel duidelijk over het gebrek aan leiderschap binnen de toeristische sector en de noodzaak voor een ‘nieuwe CTB’, waarbij het toeristenbureau moet worden getransformeerd tot een marketingapparaat met de focus om in de eerste twee jaar de bezetting te doen groeien tot 80 procent en de Revenue per Available Room (RevPar) met 15 procent. In jaar drie en vier moet de blik zijn gericht op verbetering van het product door investeringen te stimuleren en in jaar vijf gaat het dan om uitbreiding van de kamercapaciteit. Daar lijkt op dit moment geen sprake van te zijn. Sterker, sommigen zien een beleid dat haaks staat op het TMP 2015-2020. Het is een kwestie van focus en juiste prioritering. Waar blijft de nieuwe ceo die de ‘CTB nieuwe stijl’ gaat aansturen als een business en er daarmee zorg voor draagt dat de belangrijkste economische sector weer in de lift zit?