De sociaaldemocratische partij MAN staat nu ruim 40 dagen aan het hoofd van de regering: ‘MAN ta na kabes’. De vraag is in hoeverre de partij de touwtjes echt in handen heeft. Het land heeft de afgelopen weken ontwikkelingen bij en rond de grootste regeringspartij meegemaakt, die in een slecht geschreven soap met D-acteurs niet zouden misstaan.
In de meest recente aflevering van de soap draait het om de vraag of Omayra Leeflang, de politiek leider van Un Kòrsou Hustu (UKH), wel of niet de uiterst smalle coalitie van 11 van de 21 Statenzetels aan een steun van 12 helpt. Die aflevering begon op 14 januari, kende een spannend moment medio vorige week toen UKH dreigde niet meer beschikbaar te zijn en zakte weer in nadat de politica vorige week donderdag haar voorwaarden voor deelname aan het kabinet bekendmaakte. De Hustu-leider zou daarna snel de door haar gewenste ondertekende verklaring van alle coalitiepartijen krijgen waarin zij het groene licht aan Leeflang geven als minister van Onderwijs. Die laatste aflevering laat nog even op zich wachten. Het heet nu dat de coalitiepartijen intern overleggen over de voorwaarden van Leeflang en dat ‘doorrekenen’. Hoe langer het duurt, hoe meer het idee ontstaat dat het verstandshuwelijk tussen het UKH-Statenlid en een coalitie met daarin de ideologische vijand Pueblo Soberano, alleen mogelijk is als beide partijen op de dag van de beëdiging zich volgieten met drank en antidepressiva om de monsterverbintenis enigszins dragelijk te maken. De bevolking kijkt vanaf de zijlijn gelaten en soms verbijsterd toe hoe premier Hensley Koeiman (MAN) er niet in slaagt dit huwelijk in te zegenen of, zo men wil, door te drukken.
Het is jammer dat MAN, die de meeste stemmen bij de verkiezingen haalde, de indruk wekt van een zwalkende partij die al struikelend en strompelend probeert de boel bij elkaar te houden - extern én intern - en daar niet in slaagt door een gebrek aan daadkracht. Neem bijvoorbeeld het gedoe rond de vraag welke kandidaten op de verkiezingslijst de voormalige Statenleden Koeiman en Kenneth Gijsbertha moesten vervangen toen zij uit het parlement stapten om minister te worden. Of het geval van Statenlid Elsa Rozendal: bij de beëdiging van de ministers nog kandidaat voor de Onderwijsportefeuille, maar later toch ‘safe’ in de Staten gebleven. Er was de partijvoorzitter die zijn ontslag indiende nadat hij bij TV Direct uithaalde naar een Statenlid annex partijgenoot bij wie er twijfels waren over zijn loyaliteit aan de partij. De voormalige voorzitter heeft ondertussen zijn ontslag ingetrokken.
MAN was bereid om, omwille van de vrede en stabiliteit, de felbegeerde portefeuille van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur op te geven. Een curieuze stap voor een partij die tijdens de campagne hoog inzette op educatie en werkgelegenheid. Het is onbegrijpelijk en eigenlijk onbestaanbaar dat de winnaar van de verkiezingen erin slaagde om niet die portefeuilles te krijgen waarmee MAN zich als sociale partij had kunnen profileren. De partij moet zich nu tevredenstellen met het premierschap (logisch) en de kille portefeuille van Financiën, aangevuld met Sport dat in elk geval iets beter scoort.
De achterban van de blauwe partij is ontevreden dat MAN, die de onderhandelingen inging met de wens om vier ministersposten binnen te halen, daarna drie kreeg en nu nog slechts twee bewindslieden heeft. Boze tongen beweren dat er binnen de partij fikse kritiek is op de politiek leider annex premier. Het beeld dat MAN de afgelopen maanden heeft neergezet is dat van een partij zonder een duidelijke visie en koers. Een partij ook waar het aan daadkracht en vastbesloten leiderschap ontbreekt, aan individuen die er niet voor schromen om, desnoods met de vuist op tafel, af te dwingen wat er moet gebeuren. De partij schreeuwt als het ware om een stevige no-nonsense politieke crisismanager met haar op de tanden, die MAN uit het zompige moeras kan trekken waarin de partij - als er niets gebeurt - naar de bodem dreigt te zakken. Goedbeschouwd is de regeringspartij het, vanwege haar onverwachte verkiezingszege, aan de samenleving verplicht om in actie te komen. Weg met de halfslachtigheid! Als de sociaaldemocratische partij nu niet overtuigend optreedt, dan is het straks niet alleen MAN maar het hele land ‘Man na kabes’. Oftewel zit heel Curaçao met de handen in het haar.

ADletters logo


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.