Regenboog

Een bekend beeld maandag in de straten van Otrobanda voor Kranshi, toen niet minder dan twaalf partijen hun kandidatenlijst kwamen inleveren bij het Hoofdstembureau. Het was de tweede keer in iets meer dan een half jaar tijd. Curaçao gaat volgende maand opnieuw naar de stembus, nadat er in januari ook al verkiezingen waren. Wéér folklore, weer politieke rivaliteit, propaganda, halve en hele onwaarheden, onrust en het afwachten wat de uitslag met zich mee zal brengen. En opnieuw zal de basisvraag zijn of het electoraat vóór of tegen de bereikte resultaten op staatkundig terrein is. De verkiezingen voor een nieuwe Eilandsraad (tot 10 oktober) en tevens nieuw parlement (na 10 oktober) waren immers nodig omdat er geen tweederde meerderheid kon worden behaald voor de Staatsregeling van het nieuwe Land Curaçao. De volledige oppositie, afgezien van het inmiddels ‘afvallige’ NPA-raadslid Aldebert Rooijer, stemde tegen. De verwachting is daarom dat zij ook in de campagne ‘nee’ zullen nastreven. Het is niet bekend welk draagvlak zij hebben, ook niet van de huidige coalitie, maar bij nieuwe stemmingen is een gewone meerderheid voldoende.
Hoewel geen record, doet weer een enorme hoeveelheid partijen mee. Vijf daarvan moeten eerst nog voldoende steunbetuigingen verzamelen, waaronder de voormalige regeringspartij PLKP die geheel verdween uit Staten en Raad en dus evenals de nieuwkomers helemaal van voor af aan moet beginnen. Twaalf partijen/groeperingen die strijden om 21 zetels. Deze regenboog aan politieke voorkeuren onderstreept helaas opnieuw het gebrek aan eensgezindheid. De fragmentatie is bij de (huidige) oppositie het grootst, na het uiteenspatten van de Lista di Kambio bij de Statenverkiezingen van begin dit jaar. Een op zichzelf goed idee, dat niet werkte omdat het puntje bij paaltje toch weer ‘ieder voor zich’ was. Diverse politici op de lijsten, waaronder lijsttrekkers als Gerrit Schotte (ex-FOL, ex-Lak, ex-MAN en nu MFK), dienden al voor drie of vier partijen. Hoe zit het dan met de ideologie? Die lijkt nauwelijks van betekenis. Het gaat steeds minder om de inhoud, maar om de posities. Ook bij de coalitie zijn scheurtjes zichtbaar met de oprichting van PAIS door ex-bewindslieden van PNP en PAR, als alternatief voor deze partijen. Het is te hopen dat met het ingaan van de nieuwe, veelbelovende status er met meer succes gestreden kan worden tegen de versplintering en daarmee politieke verdeeldheid van de eilandbevolking en dat er meer campagne wordt gevoerd op basis van issues en veel minder om de poppetjes, die vooral zichzelf graag op het pluche zien.

Sidebar

Nieuws menu

AD Commentaar

Regenboog