De Curaçaose gemeenschap haalde gisteren tegen de avond opgelucht adem. Na bijna drie weken van acties, die soms flink uit de hand liepen, en een dag zonder stroom is er een oplossing bereikt voor het conflict tussen de contractarbeiders bij de Isla en de onderaannemers verenigd in de AAV. Maar dat gebeurde wel tegen een hoge prijs. Vakbond SGTK kreeg 22 andere bonden en centrales mee in een algemene staking. En dat heeft iedereen gevoeld. Niet dat er onrust was gisteren, de bonden slaagden erin de staking ordelijk te laten verlopen. Mogelijk dat het gewraakte decreet van Justitieminister Navarro (PAIS) daarbij heeft geholpen, want daardoor konden er geen manifestaties op de openbare weg worden gehouden en verzamelden de vakbondsleden zich bij hun gebouwen en op besloten terrein.
De vakbonden kraaiden aan het einde van een dag vol rechtszaken, overleg en actie victorie. De SGTK mocht staken van de rechter en krijgt het geld voor de arbeiders. Het zij ze gegund, maar het is wel dankzij de private sector die dat op moet brengen.
De vraag blijft of een hele dag zonder stroom voor vrijwel het hele eiland en een daardoor ontwrichte maatschappij nodig was. De economie, die toch al niet blaakt van gezondheid, kreeg gisteren een harde knauw. Aqualectra moest het grootste deel van de machines stilleggen door gebrek aan personeel. Veel bedrijven moesten daardoor noodgedwongen de deuren sluiten. Ook de scholen bleven dicht in opdracht van minister Dick (PS). Uit veiligheidsoverwegingen, waarmee zij de actievoerders onbedoeld een steuntje in de rug gaf.
Gisteren was geen positieve dag voor Curaçao. De bonden kregen hun zin, maar lieten de economie en de bevolking daarvoor lijden. De strijd die begon met een cao-conflict liep uit op een krachtmeting met de regering, die er eigenlijk niets mee te maken had. Dat het omstreden decreet is ingetrokken is niet meer dan logisch, want de stakingen zijn voorbij. De strijd tegen de landsverordening voor de overheids-nv’s is er met de haren bijgesleept om de andere bonden een reden te geven mee te staken. Dat deze wet in de wachtkamer is gezet, kan nauwelijks een overwinning voor de bonden worden genoemd. Er was toch al de nodige kritiek op door onder andere de Raad van Advies.
De ‘overwinning’ van de bonden laat al met al een wrange smaak na. Is er dan niets positiefs aan de dag van gisteren? Toch wel, het Platform Nationale Dialoog Kòrsou ta Avansá van de sociale partners speelde een cruciale rol bij het bereiken van de oplossing. En dat is winst, want dialoog is belangrijk in elke gemeenschap. Dat de partijen elkaar toch blijken te kunnen vinden, is nog belangrijker. Dat geeft hoop voor de toekomst. En dat is toch nog reden voor opluchting.
