Drie weken voor de verkiezingen op 30 september hebben de meeste fracties in de Staten (lees: heeft de meerderheid van de politieke partijen vertegenwoordigd in het parlement) de verleiding niet kunnen weerstaan om zich met gemeenschapsgeld populair te maken. Coalitie en oppositie in het parlement waren het gisteren al gauw eens dat de regering 2 miljoen vrij moet maken om de stakende werklieden in dienst van onderaannemers op het terrein van de Isla-raffinaderij tevreden te stellen. Natuurlijk, Curaçao is gebaat bij arbeidsrust en gegarandeerde toelevering van benzine en elektriciteit. En ja, personeelsleden die werk verrichten voor hun baas die op zijn beurt afhankelijk is van de opdrachten die hij krijgt van de Isla hebben alle recht op te komen voor meer inkomen en betere voorwaarden. Dat is echter primair een zaak tussen werknemer en werkgever en eventueel nog opdrachtgever in de private sector, waar de overheid en zeker de politiek buiten staan. Dat de impasse al enige tijd voortduurt en de acties grimmige trekken vertoonden verandert hier niets aan. De stakers die vonden dat zij hun protest zodanig kracht moesten bijzetten door zelfs gedurende enkele dagen de openbare orde te verstoren weten nu: het loont om publieke wegen enige tijd te blokkeren en brandjes te stichten. Ook al zéggen PS, MAN, PAIS, Charles Cooper, Marilyn Moses, MFK, PAR en PNP geen precedent te willen scheppen voor de toekomst en voor andere groepen werknemers, de werkelijkheid is dat dit nu juist wel is gebeurd. Deze Statenleden zetten de deur wagenwijd open voor allerlei sectoren - in de publieke sfeer en nu ook in het bedrijfsleven - om ook hún aandeel op te eisen. In de vorm van een structurele verhoging of eenmalige lumpsum. Of een miljoeneninjectie in een bedrijfstak omdat deze het momenteel tijdelijk erg moeilijk heeft, zoals de lokale luchtvaartindustrie. Het is algemeen bekend dat het particuliere Insel Air - goed voor 750 werkplekken – om financiële overbrugging heeft verzocht. De overheid is echter terecht huiverig om met belastinggelden ondernemingen met private aandeelhouders te ondersteunen. Het hek is dan van de dam. Nu doorbreekt echter het parlement deze regel door de regering op te dragen het geld, een slordige 2 miljoen, uit de energieketen te halen. Deze gelden bij Refineria di Kòrsou, Aqualectra en Curoil (volgens het recente rapport-Willems nog herstellende van de jaren 2010-2012 toen ze ten tijde van het kabinet-Schotte werden kaalgeplukt) liggen echter niet voor het oprapen, hebben andere doelen en zijn sowieso niet van politici. Ook al loopt de verkiezingskoorts op.