Powerplay is de beste typering van wat zich het afgelopen etmaal heeft afgespeeld rond de acties van Isla-personeel, aangevuurd door de bonden PWFC en Apri, waarbij de toegangswegen tot de raffinaderij dicht werden gehouden. Powerplay, omdat de bonden onmiddellijk overleg met de regering eisen, terwijl het kabinet van premier Whiteman (PS) - terecht - op het standpunt staat dat de acties eerst moeten worden beëindigd, voordat hij eventueel eerder met de vakbondsleiders om de tafel wil. Tot gisteravond laat zag het ernaar uit dat geen van de partijen bereid was van positie te schuiven. Daarmee is een zeer ongewenste situatie ontstaan dat de rest van de bevolking de dupe is van een actie, waarvan bovendien onduidelijk is wat er exact speelt en of deze überhaupt te verantwoorden is. Er is géén conflict, benadrukt de minister-president bij herhaling. In elk geval niet met de werkgever: Refineria Isla (lees: PdVSA). Hij heeft hierin gelijk, des te merkwaardiger is het dat de directie van Isla/PdVSA niet ingrijpt; desnoods door middel van een gerechtelijk bevel de actie te verbieden, waardoor de productie en levering ongestoord door kan gaan. Voor zover gesproken kan worden van de inzet van de strijd gaat het over de toekomst van de Isla na 2019, als het huidige leasecontract met Isla/PdVSA eindigt. En of het de bedoeling is dat de raffinaderij rond het Schottegat wordt losgekoppeld van de (wél) zeer winstgevende Curaçao Oil Terminal te Bullenbaai. Zonder Bullenbaai erbij is de Isla ten dode opgeschreven, stelt vakbondsvoorman Meyer van PWFC. Waar deze wijsheid op is gebaseerd is onduidelijk, maar het is opmerkelijk en opvallend dat de bonden daar nu (pas) mee komen. Ten eerste staat dit in een oud document, ‘Plan van Aanpak’, van mei 2012, opgesteld ten tijde van de MFK-regering Schotte. Daar maakte de criticaster van het huidige Isla-beleid, MAN-Statenlid Cooper - voormalig employé van PdVSA - toen als minister deel van uit. Maar vooral omdat zowel de zittende regering als het Multidisciplinair Projectteam (MDPT) aangeeft dat loskoppeling niet vaststaat en dat het dus nog alle kanten op kan. De bonden maken trouwens deel uit van het MDPT. Dit team, onder voorzitterschap van Werner Wiels, ontbeert overigens elke vorm van transparantie. Zo is nauwelijks bekend in welke richting het MDPT gaat, wie aan welke touwtjes trekt, welke gelden worden besteed en hoe(veel), en dus of het team wel correct bezig is. Het Isla-dossier wordt tot nu toe gekenmerkt door angst, paniek en groot (onderling) wantrouwen. En wellicht eigen (deel)belangen. Dit leidt tot chaotische toestanden en destabilisatie. De vraag is welke partij hierbij is gebaat.