Koraal onderscheidt zich in positieve zin van rest van de regio
Van onze correspondent
Kralendijk - De riffen hebben last van de klimaatverandering. Overal ter wereld gaat de kwaliteit achteruit door de opwarming van het water. Bonaire lijkt hierop een positieve uitzondering te zijn.
Benji Jones is een milieucorrespondent bij Vox, het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit. Jones doet verslag van biodiversiteitsverlies en klimaatverandering. Voordat hij bij Vox kwam, was hij senior energieverslaggever bij Business Insider en nog eerder werkte hij als natuuronderzoeker. Begeleid door medewerkers van Stinapa kwam Jones erachter hoe Bonaire redelijk gezonde riffen heeft behouden in een regio waar de meeste riffen sterven. In een artikel in Vox schreef hij hier uitgebreid over.
Bij Bonaire kwam hij naar eigen zeggen de schoonheid van het rif tegen, leerde hij over de veerkracht en bescherming van deze riffen, maar ook de enorme bedreigingen waar het onder staat.,, Als je vandaag de dag in het warme, blauwe water van het Caribisch gebied duikt, is wat je in de meeste regio’s ziet eigenlijk vrij somber. Waar ooit levendige koraalriffen waren die wemelden van haaien, tandbaarzen en kreeften, zijn er nu stapels puin, tapijten van groen zeewier en slechts de magere overblijfselen van een ooit kleurrijke zee van koraal”, zo begint Jones zijn artikel. ,,Het kleine eiland Bonaire vertelt echter een ander verhaal.”
Volgens Jones beschouwen veel mariene wetenschappers dit ‘onderzeese Eden’ al jaren als het gezondste koraalrif in het Caribisch gebied en een van de gezondste ter wereld. ,,En in deze levendigheid schuilt een hoopvol verhaal: langdurig onderzoek suggereert dat dit rif - in tegenstelling tot de meeste - met succes is hersteld van eerdere bleekgebeurtenissen en stormen die een groot deel van het koraal hebben gedood.” Bonaire heeft volgens hem lessen te delen die koralen elders kunnen helpen nog een paar decennia te overleven, nu landen hun koolstofuitstoot verminderen.
Jones is niet bepaald positief over Bonaire als eiland, wel over het water en de riffen die eromheen liggen. ,,Het leven op het land op Bonaire is niet te vergelijken met het leven onder water. In de vorm van een boemerang, met de bocht naar het oosten, is het Nederlandse eiland grotendeels woestijn, op sommige plaatsen bijna Marsachtig. Hoge cactussen staan langs de wegen, waar zwervende ezels vaak voor files zorgen. Een handvol zoutvlakten zijn smulgebieden voor flamingo’s, die jagen op de schaaldieren die hun verenkleed roze kleuren”, aldus typeert hij het eiland.
Maar zijn ontdekking van het leven onder water maakt een hoop goed. ,,Het leven verschijnt overal waar je kijkt. Tijdens een ondiepe duik bij de weg van mijn hotel, liet ik per ongeluk een grote rifoctopus schrikken terwijl ik over een veld met hertshoorn zweefde. Het blies op, vormde zich toen tot een torpedo en zwom weg. Het lijkt erop dat Bonaire een overvloed aan zeeleven heeft behouden die in de meeste andere delen van het Caribisch gebied gewoon niet bestaat.” Hij schrijft dit verschil toe aan de papegaaivissen die in grote getale voorkomen in de wateren rond Bonaire. ,,Papegaaivissen eten zeewier dat, als het niet wordt gecontroleerd, de vijand van koraal is. Naarmate zeewier, of macroalgen, zich verspreiden, kan het koralen vergiftigen en het moeilijk maken voor babypoliepen om zich op de zeebodem te vestigen en uit te groeien tot volwassen, rifvormende kolonies.”
