Van onze correspondent
Kralendijk - Oprichter Boi Antoin heeft voor zijn stichting Fundashon Históriko Kultural Boneriano (FuHiKuBo) vorige week de Prins Bernhard Cultuurprijs in ontvangst mogen nemen in het Cultural Park Mangazina di Rei. De Bonairiaanse stichting krijgt de prijs ‘voor haar uitzonderlijke bijdrage aan kunst, cultuur en geschiedenis van het eiland’.

In het kader van het jubileumjaar 2023 heeft het Prins Bernhard Cultuurfonds Caribisch Gebied (PBCCG) deze prijs in het leven geroepen om prestaties op het gebied van geschiedenis, literatuur, beeldende kunst, muziek, theater, kunsteducatie, monumentenzorg en natuurbehoud te erkennen. Het doel is het stimuleren van hoogwaardige prestaties op deze gebieden. Bij de prijs hoort een kunstwerk, ontworpen door Hortence Brouwn, in de vorm van een ei met uitlopers. De symboliek is dat de uitlopers laten zien wat uit cultuur geboren is en wat het voortbrengt zoals zang, dans, eetgewoontes en kunst .
FuHiKuBo verzorgt naast cursussen over cultuur en geschiedenis ook wandelingen over het eiland en publiceert allerlei informatie over Bonaire. Sinds kort heeft de stichting, na een jarenlang onderzoek, een nieuw standaardwerk uitgebracht over de koloniale geschiedenis van Bonaire. In de publicatie ‘Bonaire, een koloniale zoutgeschiedenis’ zijn naast allerlei actuele onderzoeken ook archiefstukken verwerkt. Hierdoor hebben de auteurs heel veel nieuwe en soms schokkende feiten verzameld die pas bekend zijn geworden nadat in 1957 het enige andere uitvoerige boekwerk van J. Hartog over Bonaire verscheen. De auteurs Boi Antoin en Cees Luckhardt staan in de publicatie onder andere uitvoerig stil bij het ‘Groot Desseyn’ en het feit dat al rond 1636 de eerste gekaapte slavenschepen, volgens uit Nederland afkomstige instructies, in de haven van Curaçao verschenen. In 1639 blijken de eerste Afrikanen voor te komen op de monsterlijsten van schepen naar Bonaire. Ook tonen de auteurs aan dat het monopolie van de West-Indische Compagnie (WIC) meer een papieren kwestie was dan praktijk. Verder maakt het FuHiKuBo-geschiedenisboek duidelijk dat Bonaire veel meer stille getuigen kent die herinneren aan de slavernij op het eiland dan alleen de dertig ‘slavenhutjes’ en dat verder diepgaand (archeologisch en archief) onderzoek noodzakelijk is.