Door Kees Broere
‘Building Back Better’ luidt de slogan bij de hulp aan Sint Maarten, maar wanneer wordt de wederopbouw tot stand gebracht? Waarover schrijven de media op Sint Maarten? Over de wederopbouw na orkaan Irma die maar traag op gang komt, constateert correspondent Kees Broere van de Volkskrant, gevestigd in Willemstad op Curaçao. Afgelopen week drukte het Nederlandse dagblad het volgende opiniestuk van Broere af:
Buccaneer heeft er een nieuw type klanten bij. De strandtent aan Simpson Bay, een soort kroeg die in een Amsterdamse versie de goedkeuring van Simon Carmiggelt zou hebben gekregen, doet altijd al goede zaken. Maar tegenwoordig komen er ook mensen die je vroeger op Sint Maarten nauwelijks zag.
Ze zijn jong, vaak ergens in de dertig, en keurig gekleed. Aan het begin van de avond strijken ze neer bij een van de houten tafels van Buccaneer. De stropdassen gaan af, de jasjes uit, de pumps worden in het strandzand geschopt. Het enige zakelijke dat zichtbaar blijft, zijn hun smartphones.
Want er kan zo maar nog een laat telefoontje of mailtje uit Washington komen, dat direct beantwoord dient te worden. Het zijn dan ook geen toeristen, deze klanten, al hebben zij in potentie heel wat geld op zak. Het zijn medewerkers van de Wereldbank, die naar het autonome Caribische ­ eiland binnen het ­ Nederlands koninkrijk zijn gevlogen voor de wederopbouw.
‘Building Back Better’ luidt de ­slogan bij de hulp aan het eiland dat in september vorig jaar door orkaan Irma keihard in zijn ooit zo mooie gezicht is gebeukt. En om dat ‘Better’ te doen slagen, heeft de regering in Den Haag niet alleen ruim een half miljard euro uitgetrokken, maar ook de Wereldbank ingeschakeld om het proces van de wederopbouw op een zuivere manier te voltrekken.
In de praktijk leidt dat, in de ­optiek van veel Sintmaartenaren, vooralsnog tot veel vertraging. Het woord ‘delay’ duikt dan ook niet toevallig vaak op in de lokale ­media; gedrukt, online en op de radio. Ondernemers klagen, mensen met nog altijd niet gerepareerde huizen morren en plaatselijke journalisten tekenen dit alles met stijgende verbazing en ergernis op.
Zijn de getalenteerde jonge medewerkers van de Wereldbank hiervan volgens de eilandbewoners de schuldigen? Niet echt. Zij houden zich slechts aan de procedures, weet u wel? Hun papier is geduldig, en als het moet boeken ze gewoon nog een businessclass ticket voor een nieuwe, goedbedoelende deskundige. Zij sturen geen orkanen, zij sturen ­expertise.
Moet de Nederlandse regering in Den Haag dan op haar kop krijgen? Staatssecretaris Raymond Knops van Koninkrijksrelaties vindt in elk geval van niet. Het is geld van Nederlandse belastingbetalers, weet u wel? De uitgave daarvan dient dus zorgvuldig verantwoord te zijn. En in het verleden hebben de bestuurders van Sint Maarten iets te vaak bewezen hierover zo hun geheel eigen ­opvattingen te hebben.
Naar wie kan de eilander dan nog wel kritisch kijken? Precies, naar de eigen regering. Maar die blijkt dezer dagen veel te druk met haar eigen schandalen om ook nog veel aandacht te kunnen geven aan het Building Back Better.
Twee ministers zijn er onlangs, al dan niet terecht, van beschuldigd dat zij van hun ondergeschikten niet voortvarende wederopbouwactiviteiten, maar (homo)seksuele diensten verlangen. Het Caribische #MeToo-schandaal houdt de Sintmaartense tongen danig in beweging. En leidt er ook toe dat, opnieuw, de aandacht niet uitgaat naar wat er echt toe zou moeten doen.
‘Heeft Sint Maarten dan nog niet genoeg te verduren gehad?’, was deze week de vraag van een lokaal online medium. Er zijn toch heel andere prioriteiten, weet u wel? En toch lukt het dan niet. Omdat ook op het eiland mensen mensen blijken te zijn. Eén lichtpuntje: nog een maandje, en dan is in elk geval het orkaanseizoen 2018 weer voorbij.

Kees Broere is correspondent voor het Nederlandse dagblad de Volkskrant in Willemstad. Hij publiceert regelmatig over actuele zaken in het Caribisch deel van het Koninkrijk.