Beste lezer hier een update van een door mij eerder geschreven en gepubliceerd (2018) artikel. Met de uitgave van het eindrapport van de parlementaire enquêtecommissie HNO (Hospital Nobo Otrobanda, de werknaam van wat nu het Curaçao Medical Center, CMC, is) op 4 juli 2024 is ook een markant moment aangebroken. Het is belangrijk om te reflecteren en goed afgewogen beslissingen te kunnen nemen. Dit betreft één van mijn bedragen om een gezond debat en discussie ter zake mogelijk te maken.
Als iemand zich beperkt tot de informatiestroom rond HNO, dan zou je denken dat het uitsluitend over aspecten van financiële, juridische, bouwtechnische aard en volksgezondheid zou gaan. De bouw van een nieuw ziekenhuis betreft een ‘multidisciplinair project’ dat een grote verscheidenheid aan nog andere aspecten inhoudt, waar niet over wordt gesproken. Ik weet niet of het een bewuste poging is van politici om het volk onwetend te houden. Maar het is zeer opmerkelijk dat de meest belangrijke issue, de ‘locatiekeuze’ niet in de juiste context wordt geplaatst. De hoger uitgevallen kosten van 200 miljoen gulden worden toegeschreven aan de verhuizing van de bouw op het voormalige Amstel-terrein naar Otrobanda. Is dat echt zo? Of is er ook een ander verhaal dat niet wordt verteld? De afweging in ‘locatiekeuze’ kent in de internationale wereld zijn eigen ‘body of knowledge’, in het Nederlands wordt dat planologie genoemd, in het Engels ‘urban planning’ of ‘spatial planning’. Even voor de volledigheid: de interne deskundigen in dit vak werken lokaal bij de afdeling Ruimtelijke Ontwikkeling en Planning (ROP) van het ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP).
Wat is de juiste context? En welke invloed heeft deze op de interpretatie van de kosten? Hier volgt het eerder door mij geschreven stuk. Het Sint Elisabeth Hospitaal (Sehos) was en het bestaand ziekenhuis is letterlijk het sociaaleconomische hart van het stadsdeel Otrobanda en misschien wel van de gehele binnenstad. Een verplaatsing van Sehos zonder realisatie van een ‘back-upproject’ heeft serieuze consequenties. Het betekent een regelrechte ramp voor Otrobanda, maar heeft ook gevolgen voor de mensen die in het Sehos werken, patiënten en bezoekers zonder back-upplannen. Ik noem dat een ‘harttransplantatie’, want wil je het hart van Otrobanda verplaatsen, dan zou de overheid ten minste eerst moeten zorgen voor een nieuw economisch hart voor de wijk Otrobanda. Maar dit was ‘never’ in de planning. Volgens de ruimtelijk-planologische benadering zou dan eerst gezorgd moeten worden voor de realisatie van een economisch project dat de levensvatbaarheid van de stadsdeel Otrobanda in stand kan houden, bij het wegvallen van Sehos als bestaand sociaaleconomisch hart. Zo’n ‘back-upproject’ is nooit ontwikkeld en is ook nooit gepresenteerd door politici aan het publiek bij een vermoedelijke verhuizing naar Piscadera of het voormalige Amstel-terrein.
Een verhuizing van Sehos zonder back-up is een regelrechte ramp. Het zal leiden tot directe sluiting van bijna alle winkels in dit gebied en deels ook in andere gebieden van de binnenstad. Dit is vergelijkbaar met de sluiting van 4 à 5 hotels tegelijk, waarbij alle werknemers in één klap hun baan verliezen. Dat ontbreekt aan de presentatie indertijd van de directeuren van HNO Transitie en Exploitatie en van HNO Vastgoed en Beheer. Dus, een geauditeerd kostenplaatje van de vermoedelijke rehabilitatiekosten van Otrobanda bij verhuizing van Sehos zonder realisatie van een ‘back-upproject’ versus de 200 miljoen gulden overschrijding die nu is berekend.
Sharnon Isenia (planoloog)
Curaçao