‘CMC zal haar uitgaven moeten beperken tot de doelmatige uitgaven binnen het budget’
Door Javier Silvania
De minister GMN (Gezondheid, Milieu en Natuur) heeft kennisgenomen van de uitspraak van het Hof van Justitie in de zaak van CMC tegen de GMN-minister. De conclusie is dat de minister op de belangrijkste punten in het gelijk is gesteld en de uitspraak van de rechter in eerste aanleg is bevestigd. Op enkele kleine punten en een incidentele vergoeding moet de Minister een herstelbeschikking schrijven.
Het CMC wilde in het hoger beroep:
1) de minister GMN verbieden om de hoogte van een aangevraagd jaarbudget van het CMC te controleren en de minister verbieden om het aangevraagde jaarbudget te corrigeren;
2) alle ‘werkelijke kosten’ die CMC achteraf in een boekjaar heeft uitgegeven betaald te krijgen van de minister GMN/SVB (Sociale Verzekeringsbank).
Het Hof heeft deze verzoeken volledig afgewezen en de uitspraak van de rechter in eerste aanleg bevestigd. Het Hof heeft ten eerste geoordeeld dat uit het systeem van de wet voortvloeit dat de minister het budget mag vaststellen op basis van de noodzakelijke, aanvaardbare en doelmatige kosten. De minister heeft dus de bevoegdheid op grond van de wet om een aangevraagd budget te beoordelen en te corrigeren. Dit is het eerste punt waarop het CMC heeft verloren.
Het CMC heeft verder in het hoger beroep aan het Hof gevraagd om de ‘werkelijke kosten’ van 331 miljoen gulden van de minister te krijgen als budget over het eerste boekjaar 2020 (periode 15 november 2019 - 31 december 2020). Het CMC had in het eerste boekjaar als budget 206 miljoen ontvangen. CMC wilde dus 125 miljoen extra ontvangen.
Voor het tweede boekjaar (jaar 2021) heeft het CMC achteraf in het hoger beroep aan het Hof een vergoeding van de ‘werkelijke kosten’ gevraagd van 285 miljoen. In het tweede boekjaar had CMC 184,5 miljoen als budget ontvangen. CMC wilde dus 100,5 miljoen extra ontvangen.
Met de uitspraak heeft het Hof de verhoging die het CMC heeft gevraagd op grond van de ‘werkelijke kosten’ volledig afgewezen. Het Hof heeft daarbij overwogen dat vergoeding van de ‘werkelijk gemaakte kosten’ in strijd zou zijn met de budgetsystematiek.
Het belangrijkste resultaat van de procedure is dus dat:
1) de minister bevoegd is om een aangevraagd budget te beoordelen en waar nodig te corrigeren;
2) het CMC niet het recht heeft om achteraf vergoeding te krijgen van alle ‘werkelijke kosten’ als zij veel meer uitgeeft dan het budget dat zij heeft gekregen; en
3) het CMC de uitgaven moet beperken tot het beschikbare budget.
Dan heeft het Hof verder de eerdere herstelbeschikking beoordeeld. Op drie aparte posten heeft het Hof een beslissing genomen waar partijen van mening verschilden, namelijk afschrijving (2,5 miljoen per jaar), rente (3,6 miljoen per jaar), medische hulpmiddelen (4 ton per jaar). Deze correcties moeten in een herstelbeschikking worden opgenomen. Totaal gaat het hier om 6 miljoen.
Het Hof heeft verder alle verzoeken van het CMC afgewezen onder meer de volgende: CMC wilde volledige betaling van vacatures die niet zijn ingevuld (volledig afgewezen); vergoeding van laboratoriumkosten ADC boven het budget (afgewezen); vergoeding voor specialisten (afgewezen, want kosten voor specialisten vormen geen onderdeel van het budget maar worden buiten het budget om betaald); en CMC wilde 98 procent van hun kosten vergoed krijgen van de SVB (afgewezen, de 85 procent zoals in het budget is opgenomen vindt het Hof correct).
Tot slot heeft het Hof een beslissing genomen over de kosten die samenhangen met de opstartkosten en de overgang van het oude ziekenhuis Sehos naar het CMC, alsmede de kosten van erkenning van het CMC als ziekenhuis. Voor deze zogenaamde eenmalige ‘transitiekosten en accreditatiekosten’ had CMC geen of onvoldoende budget aangevraagd. Deze kosten zijn gaandeweg gemaakt door het CMC; met name in het eerste boekjaar. Ook nu achteraf heeft het CMC nog niet duidelijk gemaakt hoe hoog die opstartkosten van het CMC precies zijn geweest. Die opstartkosten staan los van het jaarlijks budget van het CMC omdat die maar één keer worden gemaakt. CMC stelt dat deze 39,1 miljoen zouden bedragen, maar de hoogte daarvan is nog niet vastgesteld. Kortom, die kosten zullen door het CMC eerst nog goed onderbouwd moeten worden, waarbij de minister deze opgevoerde kosten zal beoordelen.
De minister GMN had al eerder voor onverzekerden/ongedocumenteerden een regeling getroffen van bijna 20 miljoen. Ook deze kosten vallen buiten het budget omdat het budget van het CMC alleen voor verzekerden bestemd is en ongedocumenteerden nu juist niet verzekerd zijn.
Het Hof heeft dus geoordeeld dat de uitspraak van de rechter in eerste aanleg wordt bevestigd en er verder enkele correcties moeten plaatsvinden van een eerdere herstelbeschikking, reden waarom de minister een kleine vergoeding aan proceskosten betaalt van 1.400 gulden.
De eerste analyse van de procedure en de uitspraak van het Hof is dat het CMC wilde ontvangen 225,5 miljoen, maar ontvangt 2020: 6 miljoen + 2021: 6 miljoen + nader vast te stellen opstartkosten. Verder zal het CMC haar uitgaven moeten beperken tot de doelmatige uitgaven binnen het budget.
De auteur van deze opiniebijdrage, mr. Drs. Javier Silvania, is voor de grootste regeringspartij MFK zowel minister van GMN als minister van Financiën. Hij bood het Antilliaans Dagblad deze bijdrage aan voor publicatie.
