Door Alvin Daal
Leugens, halve waarheden, insinuaties en persoonlijke meningen onder het mom van onafhankelijke journalistiek.
Dick Drayer, een zich journalist noemende medeburger, waarvan inmiddels menigeen zich afvraagt wie of welke belangen hij bij gelegenheid dient, kiest om onder de titel ‘De trackrecord van een ‘handige’ minister’ op 8 juni een mening te publiceren over de minister van Gezondheid, Milieu en Natuur (GMN) van Curaçao, bestaande uit een handig en zelfbedachte aaneenschakeling van leugens, halve waarheden, ongefundeerde insinuaties en persoonlijke meningen. Dat Drayer deze op zijn persoonlijke Facebook-pagina plaatst, doet niet af aan de kwade bedoelingen die hierachter schuilen of minimaal de consequenties van zijn bericht zijn.
Afgaande op de commentaren op zijn bericht blijkt dit voor degenen die het ‘handig verDrayen’ van nieuws uit Curaçao richting Nederland blindelings volgen, ruim voldoende om de door Drayer gelanceerde samenzweringstheorie, met - in dit geval meer dan drieduizend actoren - klakkeloos als feit over te nemen.
Drayer begint zijn opgeschreven hersenspinsels zonder moeite en geheel onoordeelkundig over het beleid en de uitvoering van de lokale Covid-quarantaine en kwalijker, zonder ook maar de minste moeite te nemen om zich te informeren over het bedrijf dat opdracht kreeg om specifieke logistieke onderdelen van de verplichte quarantainemaatregel te coördineren: minister Camelia-Römer zou deze opdracht (let wel: zonder aanbesteding) aan het bedrijf van haar schoonzoon hebben gegund. Als journalist zou je verwachten dat Drayer navraag zou hebben gedaan bij of via andere media-outlets had opgevangen dat de secretaris-generaal (SG) van het ministerie van GMN ruimschoots daarvoor al was ingegaan op de door hem gemaakte beleidskeuzes, gevolgde procedures en andere voor het onderwerp relevante kwesties. Daags voor het verschijnen van de opinie van Drayer werd hierover een persbericht uitgegeven en radio en tv-interviews gegeven, waarin met feiten werd gestaafd dat mw. Camelia-Römer niet betrokken was bij selectie en de opdrachtverlening aan TExperience. Ook de minister van Financiën heeft op tv verklaard dat de betreffende procedure volgens de vigerende regels en adviezen was verlopen. Helaas, de ‘journalist’ heeft ervoor gekozen alle berichtgeving terzake opportunistisch terzijde te schuiven.
Natuurlijk weet Drayer als geen ander dat hij met het verkondigen van zijn mening onder het mom van verantwoorde verslaggeving inspeelt op de emoties van het deel van de bevolking dat geen boodschap heeft aan maatregelen om verspreiding van het Corona-virus op Curaçao in te perken, al dan niet gedreven door politieke motieven. Drayer meent dat touroperators, toeristenvervoerders, hotelpersoneel en ambtenaren voldoende ervaring hebben met groepen landgenoten en anderen in verplichte quarantaine om deze klus te klaren. Terug naar de realiteit: de landsverordening waarin quarantainestelling op Curaçao is geregeld dateert van 1917 en in andere landen in ons Koninkrijk, zoals Nederland, worden alle zeilen bijgezet om Corona-noodwetgeving op te tuigen. Voor de meeste burgers is het dan ook geen verrassing dat de nieuwigheid van Covid-19 en de huidige pandemie ingrijpende effecten met zich meebrengt voor beleid en uitvoering binnen de publieke gezondheidszorg.
Dat Drayer in vrijheid zijn mening kan uiten, behoeft geen betoog. Anders wordt het wanneer hij zonder blikken of blozen als ‘journalist’ zijn opinie verkondigt. Als het Drayer niet te doen is om aan de waarheid recht te doen, rijst de vraag wie of welke belangen van zijn onzichtbare opdrachtgevers met zijn schrijfsels worden gediend.
Drayer nodigt de lezer op de meest ‘handige’ (en doorzichtige) wijze uit om met de Algemene Rekenkamer Curaçao (ARC) in gesprek te gaan over benoemingen, topsalarissen, consultants, alsof de ARC zich daarover zou hebben uitgesproken. Ruim drieduizend ambtenaren en politici zouden baat hebben bij het in standhouden van het cliënte-isme dan wel de corruptie, die ten grondslag ligt aan wat Drayer meent dat fout is. Dat hij daarmee insinueert dat 80 procent van alle bij de publieke zaak betrokkenen niet pluis zijn, is een gotspe en de inzet van deze Curaçaose medeburgers onwaardig.
Drayer vervolgt zijn epistel met wederom een ‘handige’ (en doorzichtige) overgang, want zijn volgende leugen gaat over de bezoldigingen van ministers en Statenleden. Deze zouden volgens hem niet geregeld zijn. De gemiddelde lezer bespeurt inmiddels al het zoveelste verband van de verdichtsels van Drayer en bepaalde actoren uit politiek Den Haag: Drayer laat nu graag, wederom zonder enige behoefte aan navraag, doorschemeren dat er een overgangstijd van één jaar voor overheidsgelieerde entiteiten zal gelden. Het devies is: vooral niet nagaan of en wat de regering of het parlement daarover al dan niet hebben besloten. In een opiniestuk van medeburger Drayer, in een land waar vrijheid van meningsuiting geldt, hoeft dat ook niet en kan hij naar zijn believen en op persoonlijke titel iedere gedachte uiten. Dit doen onder de valse voorwendselen van journalistiek is daarentegen even onethisch als de incorrecte en ongefundeerde beschuldigingen van de ‘journalist’ Drayer
Inmiddels patroonvast, mis-informeert (lees: liegt) medeburger Drayer verderop in zijn verzinsel over een vooraanstaande advocaat, die eveneens de raadsman zou zijn van de vier bestbetaalde directeuren van publiekrechtelijke organen. Ook nu heeft Drayer geen behoefte aan bewijs of onderbouwing.
De ‘handige’ verDrayende medeburger wekt in hetzelfde stuk ook de indruk (wetgevings-)jurist te zijn (helaas voor de lezer niet onderbouwd of voorzien van enige bronvermelding) en maakt de lezer wijs dat salarissen en andere arbeidsvoorwaarden van bestuurders van het APC, de SVB, de Centrale Bank en Bureau Telecom buiten schot zullen blijven, omdat hun werkgever een publiekrechtelijk orgaan is, bij landsbesluit vastgesteld. En deze kunnen niet – zo wordt beweerd - door een ander landsbesluit buitenspel worden gezet. Waarschijnlijk heeft de opinieschrijver, ‘journalist’, ‘jurist’ en in ieder geval ‘Drayerende’ medeburger het bestaan van de landsverordening in onze rechtsstaat over het hoofd gezien. Het was al eerder duidelijk: het gaat Drayer op zijn best om zijn opinie en waarschijnlijker om zijn agenda en die van zijn onzichtbare opdrachtgevers. De waarheid speelt in zijn verhaal geen rol.
De ‘politieke intrige volgens Drayer’ vervolgt met ‘loonstrookjes’ (voorzien van exact dezelfde categoriegegevens van verschillende directeuren van verschillende organisaties), die eerder in de media zijn verschenen over Sluis, directeur van BTP. Uit het verhaal zou niet op te maken zijn welke instanties een rol hebben gespeeld bij het adviseren over de gevolgde sollicitatieprocedure en de vaststelling van de meest geschikte kandidaat. Deloitte Dutch Caribbean zou volgens Drayer beide kandidaten voor de functie geschikt bevonden hebben. De selectiecommissie was in dat geval niet expliciet en Forensic Services Caribbean zou ook gefaald hebben. Sluis zou benoemd zijn omdat hij persoonlijk bevriend is met ‘Suzy’, ‘weet’ Drayer. De minister zou het salaris van Sluis hebben verdubbeld t.o.v. zijn voorganger Da Canha. Daarbij zouden de dames en heren van de Raad van Toezicht van BTP en de Raad van Ministers haar ongestoord haar gang hebben laten gaan. De zotheid van een dergelijk scenario, waarin blijkbaar helemaal niemand (in de publieke of private sector) deugt daargelaten, Drayer doet geen navraag, geen onderzoek, niets, nada.
Kortom, een Drayerend, bij elkaar verzonnen en gelogen plot, blijkbaar zijnde de persoonlijke opinie van een zich onafhankelijk voordoende ‘journalist’, die mogelijkerwijs hand- en spandiensten verricht voor een onzichtbare opdrachtgever, al dan niet als vrijwilligerswerk. Alhoewel een conclusie van tropenkolder misschien voor de hand ligt, is de motivering mogelijk een stuk minder onschuldig. Curaçao, let op uw saeck.
De auteur, Alvin Daal, stuurde bovenstaand opiniestuk namens PIN (Partido Inovashon Nashonal), de partij van huidig minister Suzy Camelia-Römer van Gezondheid, Milieu en Natuur (GMN) van Curaçao.
‘Geen commentaar’
Desgevraagd zegt Dick Drayer in een korte reactie: ,,Ik heb geen commentaar en beschouw de reactie van de partij van Suzy Römer als een gemiste kans om de feiten, die ik met de bijbehorende documentatie heb gepresenteerd, te weerleggen. In plaats daarvan wordt er op de man gespeeld. Een enorm teken van zwakte. Over één ding zijn PIN en ik het wel eens: wij reageren alleen maar op inhoudelijk goed onderbouwde stukken.”
Dick Drayer is op Curaçao freelance correspondent Caribisch Gebied voor de Nederlandse publieke omroep NOS en voor de Nederlandse krant Trouw. Verder werkt hij voor Curaçao.nu en heeft hij Persbureau Curaçao dat nieuws verkoopt aan onder andere radiostation Dolfijn FM. Drayer is ook bekend van zijn blog De Achterkant van Curaçao en schrijft voor Coaching Magazine en columns voor entrepreneurcaribbean.com. Sinds 2018 is hij ook werkzaam voor The Associated Press en The Wall Street Journal in de VS.
