Door Andrés Casimiri
De MDPT-‘novela’ is een samenraapsel geworden van drama, komedie en soap, gearrangeerd door de toenmalige premier Ivar Asjes, die na twee jaar van botsingen binnen zijn eigen partij uit de politiek is gestapt.
Echter, niet alvorens hij een onbekwame, kortzichtige en meest corrupte hoofdrolspeler uit zijn eigen politieke achterban, Pueblo Soberano, benoemd heeft, die het grootste, meest omvangrijke en duurste industriële project voor Curaçao op zich zou nemen. Het werd de ongekwalificeerde Werner Wiels, een fantasierijke ex-raffinaderij-arbeidskracht, die alle realiteit was verloren voor wat zijn opdracht betreft.
Ecorys, die eerder hiervoor de rapporten had geschreven, adviseerde modernisering, verhuizing of nieuwbouw van de raffinaderij. Ecorys vond het verder raadzaam, om tegelijkertijd serieuze aandacht te besteden aan de strategische mogelijkheid tot herontwikkeling van het gebied, en stelde een ‘tweesporenbenadering’ voor als een nuttige en efficiënte terugvaloptie. Op aandringen van GreenTown heeft premier Asjes, onjuist, één en dezelfde persoon aangesteld om een tweesporenplan uit te laten werken. Het werd dezelfde Werner Wiels.
Sinds 10-10-‘10 hebben 7 overheden, 7 premiers, en 7 parlementen besloten om raffineren op Curaçao voort te zetten. Er werd een Multidisciplinair Projectteam (MDPT) voor opgezet. Aan het hoofd van dit team stond een prutser die de ballen begreep van raffineren en nog minder van hoe een zaak als een raffinaderij te managen en/of aan te trekken. Bovendien was hij van het begin af aan tegen elk alternatief plan. Achteraf bleek ook nog eens hoe corrupt hij was.
De aanpak van de raffinaderij, die 15 procent van het bruto binnenlands product opbrengt, is een complexe kwestie. Het gaat niet alleen om hoe het technisch aan te pakken, het gaat ook om de sociale, economische en duurzame toekomst van ons land wanneer de lease in 2019 afloopt. Werner Wiels kreeg de opdracht van premier Asjes om het eerder door kabinet-Schotte gemaakte ‘Plan van Aanpak’ uit te voeren. Het mag dan lijken alsof Asjes het goed gedaan heeft, maar hij is degene die de troebele structuur van het MDPT opgezet heeft, de bewezen oplichter Werner Wiels als voorzitter naar voren heeft geschoven en de ongekwalificeerde Van den Wall-Arnemann als directeur van RdK heeft benoemd. Later zal blijken hoe rampzalig en verderfelijk dit is, en zal zijn, voor ons land.
De bedoeling van het tweesporenbeleid was, dat bij uitval of stopzetting van Isla er een terugvalscenario klaarlag, een alternatief voor raffineren. In het begin is daaraan gewerkt, is er zelfs één keer samenspraak met GreenTown geweest. Waar de opzet van het tweesporenbeleid goed was, werd de uitvoer desastreus omdat er vanaf het begin geklungeld werd, en de opdracht voor het uitwerken van beide projecten onder één en dezelfde voorzitter diende te gebeuren. Er was afgesproken dat het MDPT elke drie maanden aan de overheid zou rapporteren. Het MDPT en leden van GreenTown zouden elke drie maanden bij elkaar komen. Ze zijn één keer bij elkaar geweest. Blijkt achteraf dat de regering het MDPT nooit, in ieder geval niet in het openbaar, hierop aangesproken heeft. Toen Wiels merkte dat de overheid zich weinig met hem bemoeide, stelde hij een zwijgverbod in. Er mocht niets naar buiten gebracht worden.
Al met al een kwade opzet met een kwade uitvoering waarbij met de toekomst van Curaçao gesold is en de bevolking de dupe aan het worden is.
Het MDPT is geen rechtspersoon en lapt daardoor verhoor en rapportage aan de laars. Er was één man koning. Zijn zogenaamde ‘Upgrade team’ bestond uit een stel bejaarde techneuten, aangesterkt met een oud-premier en een vakbondsleider, als muurbloempjes, die alle competenties ontberen om een dergelijke gecompliceerde transactie uit te voeren, maar hem wel trouw bleven. Voeg bij deze groep de incapabele commissarissen van RdK, onder de volstrekt niet-gekwalificeerde voorzitter, Marisel Maduro, die het MDPT op minder correcte wijze financierde, zoals later naar buiten is gebracht door Sherill Isidora en Eugene Angelica, die een boekje hebben opengedaan over het reilen en zeilen van de RdK, de CRU en nu ook het MDPT.
Werner Wiels bepaalt al vrij snel dat er geen alternatief komt. Hij beroept zich erop dat sinds 10-10-‘10, alle zeven premiers, alle kabinetten en evenzoveel parlementen bepaald hebben dat Curaçao doorgaat met raffineren. Kortzichtig als Wiels is, concentreert hij zich daarom alleen op de eerste keuze van Ecorys: moderniseren. Verhuizen is voor hem geen keus. Een keuze die later tegen hem werkt en versterkt wordt met een voorstel van GZE om een nieuwe raffinaderij buiten Willemstad te bouwen.
Het om de tuin leiden door de voorzitter van het MDPT, het weigeren deel te nemen aan het deelrapport van SOAB, de fouten in de regie van GZE, waaronder het niet aanleveren van een ‘true diligence’ rapport en de reputatie die Chinese bedrijven in het buitenland hebben opgebouwd, waren aanleiding voor een leger van critici, betweters en bemoeials om zich te gaan bemoeien met de zaak. Ze zijn gaan zoeken, hebben gegoogled en hebben zich luid geuit op de digitale media. Deze overheid heeft geluisterd. Opstaan tegen onrecht, waarheden naar buiten brengen, de klok luiden is het enige en het juiste middel om ongangbare praktijken en een slappe houding van een overheid, overheidsbedrijven en teams zoals het MDPT te onthullen.
Wat er dan allemaal door die groep naar boven komt is schrikbarend. Gerechtelijke procedures tegen GZE met claims van ongeveer 260 miljoen dollar, een petitie uit Hong Kong tegen GZE om alle activa van het bedrijf te gebruiken voor het betalen van schuldeisers, de vertraging van de raffinaderij-upgrade door GZE in Myanmar vanwege kapitaalbeperking, de gevallen waarin Chinese rechtbanken 189 miljoen dollar hebben afgedwongen tegen GZE, de geschillen met financiële instellingen voor een bedrag van 75 miljoen dollar, het niet betalen van gerechtelijke vonnissen voor een bedrag van 142 miljoen dollar, genoeg aanleiding in mijn optiek om het gehele (oude) MDPT te dumpen en GZE aan een nader onderzoek te onderwerpen en als GZE niet meewerkt, aan de kant te zetten.
Het komt erop neer dat er nu van deze overheid geëist wordt dat fouten die gemaakt zijn, onmiddellijk hersteld worden, dat bedriegers voor de rechter worden gebracht en prutsers bij overheidsbedrijven worden ontslagen. Als Curaçao serieus is en op een correct en integer spoor door wil gaan in de toekomst, dan is dit wel de gelegenheid om een algemene zuivering toe te passen. Laat integriteit, gewone eerlijkheid, daarin de grootse rol spelen. 
Het moet afgelopen zijn met corrupte, prutsende managers en bestuurders van overheidsbedrijven. We hebben nu gezien waar het toe leidt als je onbekwame personen op posten zet waar ze niet voor gekwalificeerd zijn. We zien nu waar een ‘vriendelijke’ relatie, zoals die tussen de voorzitter van het MDPT en een 'altijd financiën verschaffende manager van RdK', toe leidt.
Het is tijd dat ‘Curaçao First’ ingezet wordt en niet Venezuela, niet de PdVSA, GZE, China, de geopolitiek, Nederland, lobbyisten, politieke partijen en/of vakbonden. Genoeg is genoeg. Het team op Facebook, gepaard met integere, harde vragen stellende journalisten zijn met dit drama de protagonisten geworden van de Curaçaose bevolking. Luister naar ze.
Edgar Leito, oud-parlementariër, oud-Shell/PdVSA-medewerker en criticus merkte terecht op: ,,We praten met GZE, we luisteren naar het MDPT en we zijn doof voor de wensen van het volk.” Laten we luisteren naar de stemmen uit het volk.
Er rijzen elke dag meer vragen. Wat is bijvoorbeeld de toegevoegde waarde en rol geweest om KPMG en dure advocatenkantoren op de payroll te zetten? Als blijkt dat deze medewerkers in feite tegenwerkers en zakkenvullers zijn, dan is het tijd dat de overheid een halt toeroept aan deze praktijken. Help alsjeblieft de nieuwe voorzitter door het oude MDPT te ontbinden, de medewerkers persoonlijk aan de tand te voelen en waar nodig ze voor het gerecht te brengen. Stel een voorbeeld opdat deze manier van werken niet langer getolereerd wordt.
Het is nu een mooie gelegenheid om de cultuur van corruptie te remmen en om te draaien. Stop met prutsers te benoemen op belangrijke posten. Gooi het hele MDPT eruit, nu blijkt dat het een ATM is geworden waar veel geld uit is getrokken zonder er verantwoording voor hoeven af te leggen.
De woorden van dr. Jan Rotmans, professor transitiekunde, schieten me hierbij te binnen: ,,We leven niet in een tijdperk van verandering, maar in een verandering van tijdperk.”
Laten we deze verandering vandaag inzetten.
Andrés F. Casimiri is onder meer bekend als oud-voorzitter van Green Town, het burgerinitiatief om met een milieuvriendelijke herontwikkeling te komen op de plek waar nu de Isla-raffinaderij is gevestigd.
