Door Michele Meyer
,,Gelukkig heeft hij mijn achternaam en heb ik dus het ouderlijk gezag over ons kind.” De veel te vaak gehoorde uitspraak van een ongehuwde vader. ,,Want zo is het toch?!?!? Ik heb onze kleine prins erkend?!?! Dus nu we uit elkaar zijn, bepaal ik samen met mijn ex de belangrijke zaken in het leven van de kleine. Toch?”
Neen, zo werkt het niet. Het erkennen van een minderjarig kind brengt niet automatisch met zich mee dat je als ongetrouwde vader het ouderlijk gezag over je (jullie) kind krijgt. Wel als je daarna gaat trouwen met de moeder van jullie kind, uiteraard. Maar dat is nou juist niet het geval bij deze ouders. Sterker nog, het gaat steeds slechter. De communicatie tussen de ouders gaat bergafwaarts, het wordt steeds vijandiger. Ze zijn niet eens meer ‘on speaking terms’ zeker niet nu er bij papi een nieuwe mami in het spel is.
De vader krijgt zijn prins steeds minder vaak te zien en de moeder staat erop bij die bezoeken steeds aanwezig te zijn. ,,Want”, stelt zij, “ík weet wat het beste is voor míjn kleine prins. Hij heeft immers negen maanden in míjn buik gewoond”.
Als ongehuwde moeder krijg je automatisch het ouderlijk gezag over je kind, dat klopt. Daarvoor moet je meerderjarig zijn, niet onder curatele staan en geen geestelijke stoornis hebben. Getrouwde stellen die een kind ter wereld brengen krijgen van rechtswege het gezamenlijk ouderlijk gezag. Ouderlijk gezag houdt onder meer in dat je verantwoordelijk bent voor de verzorging en opvoeding van het kind. Voeding, onderdak, kleding, maar ook onderwijs en medische zorg horen daarbij. Daarnaast ben je onderhoudsplichtig en beslis je (mee) over belangrijke zaken zoals school, geloof en woonplaats.
Partijen komen er niet uit. Niet over het verkrijgen van gezag, niet over een ‘fatsoenlijke’ omgangsregeling en niet over het verschaffen van informatie over het kind door de moeder aan de vader. De vader wordt door de moeder wél gewezen op zijn onderhoudsplicht tegenover de kleine. Want gehuwd of niet, met of zonder ouderlijk gezag, hij zal mee moeten betalen aan het levensonderhoud van haar prins.
De discussies lopen steeds hoger op, voorheen gezamenlijke vrienden kiezen kanten en onze kleine (redu) gemeenschap eist haar tol: de moeder houdt het voor gezien en besluit met prins en al het eiland te verlaten. De tickets zijn gekocht, het afscheidsfeestje is gegeven. En de vader? Die heeft volgens de moeder ‘niets te zeggen’.
Het gebeurt helaas maar al te vaak dat vaders zich niet voldoende laten informeren over hun rechten in situaties zoals deze. Ongetrouwde vaders doen er over het algemeen goed aan bij het Gerecht in Eerste Aanleg het gezamenlijk gezag te verzoeken.
In dit voorbeeld had het gezamenlijk gezag de ouders niet bij elkaar gehouden of de ruzies opgelost, maar het had de vader wél een stem gegeven bij beslissingen over school, geloof en woonplaats van zijn zoon; hún prins.
Mr. Michele N. Meyer is partner en advocaat bij Meyer Pennings Law & Mediation, gevestigd te Curaçao. Daarnaast is zij Registermediator bij de Mediation Federatie Nederland. Haar specialisaties zijn personen- en familierecht, arbeidsrecht, algemeen verbintenissenrecht. Website: www.meyerpennings.com
