Door Gijs van den Heuvel
Persoonlijk heb ik helemaal niets met de Canal Parade, zoals die afgelopen zaterdag in Amsterdam voor de twintigste keer gehouden werd. Ik vind het maar een overdreven gedoe. Nou hou ik helemaal niet van grote mensenmassa’s en dit jaar was de Canal Parade een van de drukste ooit, dus ik heb een excuus. Maar los daarvan begrijp ik niet waarom er een apart soort homoseksuele carnavalsvariant moet zijn. Ik ga ervan uit dat je iedereen in zijn waarde moet laten, iedereen zichzelf moet laten zijn. Wie je ook bent, welke seksuele geaardheid, afkomst of huidskleur je ook hebt. Artikel 1 van de Grondwet. Dat hebben we zo afgesproken.
De Canal Parade, en meer in het algemeen Gay Pride, is dus niet nodig. Als we de Grondwet zouden naleven. En Amsterdam was toch altijd al gayfriendly, al valt daar wel wat op af te dingen tegenwoordig. Dit jaar deed er een Koninkrijksboot mee. Voor het eerst, zo wordt gezegd. En met succes: ‘Boot 68’ won meteen de eerste prijs. Overigens hebben er al eerder boten meegevaren met Caribische homo’s en lesbiennes (of nog breder LHBTI). Maar dit keer hebben de belangenorganisaties van de Caribische eilanden in het Koninkrijk de handen echt ineen geslagen. Dat is volgens de organisatoren nodig, omdat er grote verschillen bestaan tussen de rechten voor homoseksuelen in de verschillende delen van het Koninkrijk.
Ik moest afgelopen week denken aan Charlene Oduber. De Arubaanse die tien jaar geleden met haar Nederlandse vrouw naar haar geboorte-eiland kwam om samen een mooie toekomst op te bouwen. Dat plan mislukte, want hun huwelijk werd niet erkend op Aruba en haar geaardheid werd niet getolereerd. Het stel werd van het eiland weggepest en hun huwelijk overleefde dat niet. Ik moest aan haar denken toen het Arubaanse Statenlid Desiree Croes (gehuwd met een vrouw) de verwachting uitsprak dat het geregistreerd partnerschap voor stellen van gelijk geslacht snel ingevoerd zal worden op Aruba. Dat is tien jaar later, slechts tien jaar later.
Ik ben benieuwd wat het succes van de Koninkrijksboot gaat betekenen voor de acceptatie van (laten we het simpel houden) homoseksuelen op de eilanden. Ongetwijfeld stromen de felicitaties binnen van trotse politici en partijbonzen van die eilanden. Als er ergens ter wereld een Caribische miss in de top 10 eindigt van een of andere onbenullige competitie dan stromen de felicitaties ook binnen. Maar gaat het Curaçaose Statenlid Winnie Raveneau, die bekendstaat om haar homohaat, nu een afkeurend persbericht rondsturen? Of houdt ze wijselijk haar mond en kan die succesvolle Koninkrijksboot (en de Canal Parade) toch zorgen voor een doorbraak?
Ik vrees dat de negatieve sentimenten over homoseksualiteit nog wel even zullen blijven op de zes eilanden. Een prominent boegbeeld, dat werkt blijkbaar. Zoals Croes, maar ook Gay Pride kan daarbij helpen. Een paar jaar geleden werd een Curaçaose versie van het homo-evenement nog tegengewerkt, nu wordt het (voorzichtig) getolereerd. En - toegegeven - de Canal Parade kan hier ook een functie in hebben. De drempel om op zo’n boot te stappen is relatief laag en dat kan zelfs een heteroseksueel boegbeeld zijn uit solidariteit met de homogemeenschap. Bijvoorbeeld een minister, al trok de Curaçaose Gevolmachtigde minister zich dit jaar toch nog op het laatste moment terug. Dus ook al heb ik niet zo veel met de Canal Parade, laat hem toch nog maar even voortbestaan, inclusief de Koninkrijksboot. Tot ook in alle Caribische delen van het Koninkrijk de homoseksuelen voor normaal worden aangezien. Misschien dat we Boot 68 dan over tien jaar in het museum kunnen zetten.
