Ingezonden stukken

Geachte heer Bosman,

Mijn dank voor uw antwoord, het wordt zeer gewaardeerd dat u mij als Nederlands Tweede Kamerlid nader inzage wilde geven in uw denkwijze en politieke overtuigingen.

Als eerste viel mij uw toonzetting op. Er lijkt in de Nederlandse patriarchale houding na 65 jaar niet veel veranderd te zijn sinds gouverneur Struycken ten tijde van de Autonomie in 1954 sprak over ‘gevaarlijke zelfverzekerdheid van de landskinderen, doordrenkt van een lachwekkende zelfoverschatting’. Ik had gehoopt u te kunnen overtuigen van een andere gespreksmanier en vooral focus op de huidige precaire situatie op het eiland. Sta mij toe nog een laatste poging te doen. Het is niet mijn intentie om mij te mengen in een inhoudelijke discussie over de verschillende dossiers omdat dit afleidt van mijn beoogde boodschap. Zie uw opmerking over bijvoorbeeld de overheidsprocessen die niet op orde zouden zijn: dat ontlokt bij mij dan weer de reactie dat u ongetwijfeld de kritische rapporten van de Nederlandse Algemene Rekenkamer leest over het honderden miljoenen kostende tekortschieten van de Nederlandse overheid. Of uw niet gesubstantieerde beschuldiging dat een aantal Antilliaanse families ‘het geld in eigen zak steekt’. NB: het insinueren zonder namen te noemen voorkomt dat u wegens laster wordt aangeklaagd, maar het zou u sieren hier duidelijkheid over te verschaffen. Ik zou kunnen repliceren dat uw premier als adept van Nederlandse gefortuneerde families inclusief het Koninklijk Huis, de dividendbelasting (miljarden!) poogde af te schaffen. Dat is geen ‘jij-bak’ in uw bewoordingen, het gaat om zeer serieuze onderwerpen waarbij ook de Nederlandse overheid met regelmaat faalt, en waar Nederlandse belastingbetalende burgers voor opdraaien.

Waar het om gaat is dat u en de heer Ronald Van Raak (Tweede Kamerlid SP) zich de afgelopen jaren in de pers voortdurend negatief, vooral ongenuanceerd uitlaten over de Antillen. De gevangenis, het ziekenhuis, bolletjesslikkers, rijbewijstoerisme, paspoortfraude, corruptie e.d. NB: het is u mogelijk opgevallen dat bij Antilliaanse corruptieschandalen ook Nederlanders of Nederlandse bedrijven waren betrokken? En dat hoge straffen zijn opgelegd? Met deze marginaliserende populistische opmerkingen ontwijkt u een inhoudelijke discussie over hoe bijvoorbeeld steungelden effectief kunnen worden besteed. Gepaard gaand aan kritische zelfevaluatie van de hoge kosten voor technische bijstand die door Nederland wordt voorgeschreven, medeoorzaak dat een substantieel deel van de gelden de gerechtigden niet bereikt.

In uw antwoordmail raakt de schokkende zin ‘de armoede is daar altijd al een probleem’ de kern van de kwestie. De hardvochtigheid waarmee armoede door u als een gegeven wordt genomen binnen ons Koninkrijk, is mijns inziens amoreel en inhumaan. In ons door het Statuut geregeerde Koninkrijk - kort samengevat met ‘steunend op eigen kracht, doch met de wil elkander bij te staan’ (ref. koningin Wilhelmina) - past dit niet. Uw zinsnede als aflaat dat er genoeg geld op de Antillen zou zijn (quod non) is in uw bekendheid met een hongerende samenleving wel heel cynisch. Het zou u sieren hierover duidelijkheid te verschaffen. Als volksvertegenwoordiger is medemenselijkheid geboden in korte termijn nood stelpende oplossingen ter leniging van de hoge kindersterfte, de lage ouderdomsleeftijd en de snel escalerende honger zoals door het Covid-virus veroorzaakt.

Onder het achterwege laten van de sluipend ingetreden vergiftigde gesprekstrant in Nederlandse media of Kamerdebatten. Dit consequent, opzettelijk stigmatiseren en schofferen van Antillianen en andere allochtone groepen - zoals standaard toegepast door rechtse partijen in Nederland (zie uw voormalige ‘collega’ Wilders) - zet aan tot haat. Langs meervoudige assen zoals huidskleur, welvaartsniveau en gender zoals wij nu mondiaal gevaarlijk zien ontsporen. De rellen van 30 mei 1969 in een imploderende samenleving heb ik van nabij meegemaakt: herhaling is voor alles te voorkomen.

Onze mailwisseling wil ik besluiten met de wijsheid van het eerste landskind dat gouverneur werd van de Antillen, Colá Debrot: ,,In de politiek gaat het niet om vuile of schone handen, maar om praktische handen.” Als een politicus werkelijk begaan is met de Antillen verwacht je als burger effectieve oplossingen voor armoedebestrijding, onderwijs, werkgelegenheid en gezondheidszorg. Het zij genoteerd dat de in de jaren vijftig op Curaçao ontwikkelde legale belastingvrijdom-constructies, de latere scheepsregistratie-faciliteit en recent ook de online gaming door Nederland zijn gekaapt, ten koste van belangrijke inkomstenbronnen van de Antillen. Het is dus geen eenrichtingsverkeer: Amor mester bini di dos banda! Wij hopen vanaf heden over constructieve daden van Nederlandse en Antilliaanse politici in positieve toonzetting te mogen horen.

Saludos kordial,

Siebe Sonnema, Nederland