Kaya Kaya
Ik ben vorige week zaterdag met een vriendin naar Kaya Kaya geweest. We begonnen bij Keizershof. Wat een prachtgebouw: alles stond open en je kon het van alle kanten bekijken. Ik heb hier het verhaal verteld over de gloriejaren met de gebroeders Leeflang en over La Bastille, dat Indisch restaurantje. O, zo’n mooie tijd was dat. Jammer dat het weg moest.
Toen gingen we de bario in en het eerste wat mij opviel was: geen bekertjes of plastic borden met half opgegeten kippenpoten op de grond; alles was brandschoon, dat meen ik echt.
De sfeer was fantastisch, geen gestreste mensen en geen agressieve houding. Iedereen met een glimlach, geen keiharde muziek, schone straatjes. Echt mooi. Mijn vriendin wilde gelijk verhuizen, want die was zo onder de indruk van de pastelkleurige huisjes en de variatie aan architectuur.
Mijn oma had voorheen een groot pand in de Witteweg dat weg moest vanwege de afrit van de brug naar Otrobanda. Dus ik ben een klein beetje bekend met Otrobanda, maar wist niet dat daar een heel dorp achter lag.
Het eerste wat ik dacht was ‘Dit moeten de toeristen zien’, want als de bewoners merken dat er toerbussen langskomen, gaan ze vanzelf van alles verkopen om ook een paar centen te verdienen en behelpen ze zichzelf. Dan krijg je een stimulans en houden de bewoners hun wijkje ook schoon en is er sociale controle.
Al met al heb ik ontzettend genoten en heb heel wat mensen ontmoet die je anders nooit ergens tegenkomt. Ik maak een diepe buiging voor de organisatoren, want het was geen makkelijke klus om zoiets te organiseren. De sponsors, ook bedankt voor hun bijdrage.
Masha masha danki. We hebben weer eens bewezen dat we het wél kunnen, als er een beetje goede wil is en geen egotrippers of zakkenvullers bij komen kijken. Ik was erg onder de indruk en ik hoop vaker dit soort evenementen te kunnen meemaken.
Arthur Donker, Curaçao
