Wat gaat er om in de hoofden van onze Statenleden, van onze politici? De afgelopen maanden, sinds 10-10-‘10 zijn er diverse issues geweest. Op juridisch gebied hebben we Bientu, Babel, Magnus, Maximus etc. etc. etc. Ik weet de namen niet eens meer.
Tijdens de pretregering van babyface boy c.s. gingen er bij vele politici stemmen op dat Nederland moest ingrijpen. Het kon zo niet langer. Ambtenaren werden naar huis gestuurd en vervangen door vriendjes, werd er gezegd. En nog veel meer. Nederland moest op basis van artikel zus of zo ingrijpen.
Dat de Nederlanders niet ingrepen om Curaçao te redden van de val in de afgrond, werd hen in alle toonaarden verweten. Curaçao werd geklemd in een dodelijke wurggreep. Toen waren het Nederlanders, geen makamba’s. De politici van de niet-regerende partijen wisten niet wat ze moesten doen om een eind te maken aan de wantoestanden van de zittende pretregering. De screening was niet goed gegaan. Er was sprake geweest van leugens, van fraude.
‘Ze’ hadden nooit minister mogen worden. Over en weer ging het moddergooien, de beschuldigingen. Het hoofd van de Veiligheidsdienst moest weg volgens de pretregering met babyface boy aan het hoofd. Werd vervangen door iemand van niet onbesproken gedrag vanwege betrokkenheid bij ‘verhoor’ van een medewerker van de Veiligheidsdienst in een hotelkamer. Topambtenaren moesten weg. Ook directeuren van overheids-nv’s. Commissarissen van besturen moesten ook het veld ruimen en vervangen worden door partijgezinde figuren. Eén politieke partij zat in de pretregering en zit nu ook in de huidige regering en heeft zelfs de minister-president geleverd. Nederland wilde toen de handen niet branden. Curaçao moest het zelf oplossen.
Nu, oktober 2014. St. Maarten. L' histoire se repète. Alleen niet op Curaçao, maar op St. Maarten. De ingrediënten in de aanloop naar zijn gelijk. Cadeautjes geven aan stemmers; veel persoonlijke stemmen; stembusfraude etc. etc. Dat is wat ik uit de media verneem. Je zou ook kunnen zeggen: soort zoekt soort. Gezien de vriendschap tussen de beide politici.
Nu komen de Curaçaose Statenleden, politici, Curaçaoënaars en masse op voor het zustereiland vanwege de bemoeienis van die ‘makamba's’. Aantasting van de autonomie, dictatoriale houding van die ‘makamba’s’. Wat denken ze wel. Ze moeten zich niet bemoeien met onze interne aangelegenheden. Dat zijn tegenwoordig de via de media gehoorde uitspraken.
Curaçaose politici die een paar jaar geleden smeekten om ingrijpen door Nederland vanwege het wanbeleid van de pretregering. Deze roep om ingrijpen werd ingegeven door hun bezorgdheid om het welzijn van de Curaçaose bevolking. Of toch niet? Vraag ik mij nu af.
De screening. Kon Nederland daar niets aan doen? De gouverneur had het allemaal goedgekeurd. De gouverneur: Koninkrijk toch? De Curaçaose politici schreeuwen nu over het onrecht St. Maarten aangedaan.
De ingrediënten in de aanloop naar zijn gelijk. Wat staat de St. Maartense bevolking te wachten? Zal de geschiedenis zich inderdaad herhalen. Maar nu op St. Maarten? Of is dat doemdenken? Politici. Ongeacht hun nationaliteit. Zij komen op mij hoe langer hoe minder geloofwaardig over.
W.L. Tanasale, Curaçao