Net als elders in de wereld heeft ook Curaçao een energieprobleem. Elektra en water maken we in een fabriek, zon en wind laten we nog grotendeels voor wat het is. Tot voor kort, want ook wij gaan over naar meer en meer duurzame energie. Die transitiefase, van fossiele CO2 naar duurzaam, gaat niet zonder problemen en zonder weerstand.
Zo moet onze energieproducent overgaan naar een productiemix van brandstoffen en deze ‘renewables’. Een behoorlijke uitdaging en enige weerstand is dus begrijpelijk. De micro-belangen van een bedrijf en werknemers komen ook hier niet goed overeen met de macro-wensen van een land. Als ik het goed begrijp kan men (internationaal gezien en zo lang de olieprijzen niet flink stijgen) slechts zo’n 15 à 20 procent van de productiemix laten bestaan uit zonne-energie. Problemen komen er dus wellicht in de toekomst voor diegenen die over willen stappen naar zonne-energie en daar geen of een beperkte vergunning voor kunnen krijgen omdat deze mix in gevaar komt. Onder andere om dat laatste probleem voor te zijn, ben ik twee jaar geleden overgegaan tot de aanschaf van zonnepanelen. Met spaargeld, hulp van mijn vader (85 jaar, maar mét het besef ‘dat het goed is voor het milieu’) en een lening bij een lokale bank en hupsakee; laten installeren. Wel wrang om dan telkens te moeten lezen dat ik opeens behoor tot degenen die ‘het wel even kunnen betalen’. Zo simpel is dat dus even niet. Het is maar net wat je er voor over hebt en waar je prioriteiten liggen. Kunnen betalen is relatief. Overigens zijn er inmiddels allerlei aanbieders en mogelijkheden, tot aan leasen en green-loans toe.
Storend is het feit dat er bij de discussie over vergoeding voor teruglevering kennelijk geen onderscheid wordt gemaakt tussen grootverbruikers (bedrijven) en de kleine consument (tot 300kWh/mnd). De kleinverbruikers (huishoudens) middels een lagere vergoeding voor teruglevering te hinderen over te gaan tot de aanschaf van zonnepanelen is niet verstandig, kortzichtig en niet duurzaam en niet acceptabel. Duurzaam moet gestimuleerd worden; minder aantrekkelijk maken en obstakels gaan opwerpen is de klok terug draaien.
De discussie rondom de tarieven voor de teruglevering heeft veel te maken met de transitiefase en met weerstand. En is warrig en voorzien van rookgordijnen. Bovendien lijken we opeens te vergeten welke de voordelen van toepassing van zonne-energie zijn. Wil ze hier graag voor de duidelijkheid even kort herhalen: een lagere afhankelijkheid van olieproducten, een lagere deviezenuitstroom (olieproducten worden betaald met dollars, volgens een Statenlid ruim 300mln/jaar), goed voor de waarde van onze gulden, wij krijgen een schonere omgeving (ja, ook bij de Koredor), minder onderhoudskosten voor de energieproducent, een lagere stroomrekening voor de consument en het is goed voor het toerisme en de promotie daarvan.
Het TAC-rapport van maart 2013 schreef het al. GDP+: growth, environmental sustainability and social well being. Wij moeten kiezen voor duurzaam. Zeker als toeristisch Caribisch eiland. Aruba doet het, Bonaire probeert het en ook wij moeten daar in mee gaan. Wachten op de toekomst is geen goede optie. Die toekomst is er al. The future is now. Awor aki.
Chris Jager, Curaçao