Kan dat nog met zoveel negativisme? Bij tijd en wijle heb ik wel eens medelijden met al die mensen, die de kranten vol moeten schrijven en die voor radio en televisie verslag op verslag doen. Je zou er een manische depressie aan over houden.
Maar waar ligt het negativisme met alle uitbraaksels van dien? Niet bij de baby, die pas is geboren. Niet in de gezinnen, die vechten voor het dagelijks brood en niet op de juiste wijze geholpen worden. Wel ligt het bij de mens en bij mensen die bezeten door honger naar macht op alle gebieden - religieus, politiek, geld en bezit - de medemensen misbruiken als een netto-object voor hun eigen doeleinden. Voor zulke mensen had Jezus ook geen goed woord over. En als je zelf in de fout bent gegaan, zoek Gods vergeving en verzoening en de wereld gaat er anders uitzien.
Hierdoor ontstaat de bron van het negativisme, ook op onze eilanden. We kunnen de problemen niet aan en geven alles en iedereen hiervan de schuld, om zelf buiten schot te blijven.
Maar...., nu de keerzijde van de medaille. Ik woon al 50 jaar op de Antillen, waarvan zestien jaar op Bonaire en 34 jaar op Curaçao en nooit ben ik ten onder gegaan in de strijd tussen negativisme en positivisme. We hebben ooit een gezaghebber gehad, de heer Casseres, die borden met het positivisme overal liet plaatsen. Naïef? Nee, ook hij geloofde er in, door het negativisme niet te laten overwinnen.
Voorbeelden? In geen vijftig jaar ben ik onheus behandeld in de toko's, winkels of supermarkten. Het is zoals je je geeft. Vandaag wil ik een supermarkt hiervoor bedanken. Positivisme kan ook een gevolg zijn van de kleinschaligheid: ‘Ruman ta konose ruman’ (we kennen elkaar). Ik kom regelmatig in Vreugdenhil supermarkt. Haal lekker eten, zodat mijn vrouw niet behoeft te koken, loop langs de rekken met mijn iPhone in de hand, waarin ik de boodschappen heb opgeschreven. Afrekenen en naar huis. Onderweg ontdek ik dat ik mijn iPhone kwijt ben. De schrik slaat me om het hart. Ik rijd zo snel als maar mogelijk terug en ontmoet een van de bewakers, de heer Hermes, die ik al jaren ken. Hij gaat met mij naar de plaats waar ik heb afgerekend, vervolgens naar de auto, maar niets hoor. Geen iPhone. Met lood in de schoenen rijd ik naar huis, waar mijn vrouw mij al staat op te wachten met de blijde boodschap: ,,Jan, Hermes heeft je iPhone! Een Amerikaanse klant heeft je iPhone op een rek gevonden en netjes teruggebracht.” Samen weer terug naar Vreugdenhil, waar Karel Vreugdenhil al op mij wachtte met een brede grijns op zijn gezicht en ook Hermes met de iPhone.
Karel Vreugdenhil zei: ,,In onze supermarkt wordt er nauwelijks gestolen, alles wordt teruggebracht. Gisteren nog een andere klant, die zijn Samsung-telefoon had laten liggen.” Dat is positivisme! Tjonge, wat was ik blij.
Wat ik wil zeggen: ,,Lieve mensen, verspreidt positivisme en doe positief in je denken, praten en handelen.”
Jan Jonkman,
Curaçao