Mijn vader, Arthur Donker.
Zucht... Ik krijg al hoofdpijn bij de gedachte en ik denk velen met mij.
Hij heeft een grote mond, hij is irritant en hij is aanwezig. Helaas is mijn woordenschat niet groot genoeg om hier nog meer aan toe te voegen. Ik zie mensen zuchten, boos worden, weglopen en rennen als hij binnenloopt. Dat doet pijn, maar ik begrijp ze ook.
Waarom het pijn doet? Mensen oordelen makkelijk, zeker op Curaçao. Ze zullen zich nooit afvragen hoe het eigenlijk komt dat iemand doet zoals hij doet of denkt. Zou je dat wel doen, dan zal je merken dat je leven er ineens heel anders uit ziet.
Mijn vader is een man die vanaf jongs af aan, heel veel heeft meegemaakt. Ik zal niet in details treden want dat is weer een ander hoofdstuk. Je kunt twee kanten op. Zielig dat hij dit heeft meegemaakt of misschien had het zo moeten zijn. Juist hierdoor heeft het hem de man gemaakt die hij nu is.
Waarom ik het begrijp dat mensen hem liever zien gaan dan komen? Het is heel fijn dat we vrijheid van meningsuiting hebben, maar je hoeft hem niet altijd op ieder moment van de dag te gebruiken. Op Curaçao krijgen kinderen het niet mee dat ze hun mening mogen uiten. Als je je moeder maar even in de ogen aankijkt ben je al ‘fresku’, laat staan als je zegt dat je het ergens niet mee eens bent of dat je anders denkt. Dus in dat geval snap ik wel dat mensen voor mijn vader weglopen.
Wat voor man hij is? Hij komt op voor onrecht. Of je nu iets hebt gestolen uit een supermarkt, of anderen oplicht, of als je maar ook iets met kinderen doet. Oef… kom niet aan kinderen, en zeker niet zijn kind, want hij hangt je aan de hoogste boom. Dat kunnen heel wat vriendjes van mij beamen. Hij confronteert mensen met hun fouten, en ja... dat doet pijn. En al helemaal bij een groot gedeelte van de Curaçaose bevolking, omdat men heel lange tenen heeft (dat is zachtjes uitgedrukt).
Helaas wordt hij daardoor al jaren bedreigd. Ik ben zelf als kind bedreigd omdat hij weer iets in de krant had geschreven. Dat zegt al genoeg over de mensen die hij geconfronteerd heeft door de jaren heen. Aan de ene kant is dat heel beangstigend. Het is mijn vader en ik wil niet dat er ooit wat met hem gebeurt en al helemaal niet door het toedoen van een ander. Aan de andere kant, zoals hij vaker zegt: ,,Trek een nummer en sluit je aan in de rij.”
Zelf ben ik het niet altijd eens met mijn vader. Af en toe, wat? Meestal is het water en vuur. En dat geeft niet. Wat ik wil zeggen is dat het een man is, die er alles aan zal doen om onrecht tegen te gaan. Hij voor niemand zal buigen om een ander een plezier te doen. Altijd voor een ander klaar zal staan op wat voor manier dan ook. Een man die ook zal toegeven dat hij fout is geweest. Een man die alleen maar goed bedoelt en zeker voor Curaçao. Zelfs voor de mensen die hem het daglicht in de ogen niet gunnen.
Ook voor hen blijft hij door gaan. Ik hoop dat mensen hierover zullen nadenken. Je moet niet meteen oordelen over mensen. Zodra je weet wat iemand zijn drijfveer is, zal je heel anders tegen mensen aankijken.

Natasha Anouk Donker, Curaçao

ADletters logo


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.