Het is begrijpelijk dat het Antilliaans Dagblad in haar artikel ‘Klacht ingediend tegen rechter’ van 13 mei de conclusie trekt dat ondergetekende rechter Veenhof verdenkt van het aannemen van steekpenningen.
Volledigheidshalve dient echter te worden vermeld dat in het toegezonden persbericht (het aan het Hof aangeboden verzoekschrift met een daarbij behorend korte inleidende brief) het woord steekpenningen niet voorkomt.
Maar de conclusie past echter wel bij de omstandigheden: Rechter mr. F.J.P. Veenhof werd in het arbitrageproces geconfronteerd met mijn opponenten, die zich schuldig hadden gemaakt aan het vervalsen van een akte, het manipuleren van statuten, het vervalsen van jaarrekeningen, het ontvreemden van een generator, een geluidsinstallatie en een telefooncentrale en het vervalsen van een inventarislijst, plus nog een aantal niet te weerspreken maar wel tot de verbeelding sprekende voorbeelden van fraude en corruptie. Rechter Veenhof stelt in zijn eindvonnis niettemin ‘de betrokkenen niet op enige onrechtmatige daad te hebben kunnen betrappen’.
De conclusie is gewettigd dat de woord- en begripsblindheid waarvan deze edelachtbare heer rechter kennelijk blijk geeft, niet louter en alleen het gevolg kan zijn geweest van de indruk die de reebruine ogen van advocaat R. Diaz, de raadsman van de betrokkenen, op hem hebben gemaakt.
J.M Eustatia,  Curaçao

Noot van de redactie: In het beklagschrift zelf wordt het woord steekpenningen mogelijk niet genoemd, maar in het begeleidend schrijven naar de redactie van zaakgemachtigde Gibi de Windt, wordt dit woord wel gebruikt.