Ga dit niet uittesten. Maar als u publiekelijk zou beweren dat er aanwijzingen zijn dat een rechter schuldig is aan criminele handelingen, dan doet dat er volgens de rechtspraak niet toe. Op grond van het vonnis in de zaak die Emsley Tromp wegens smaad aanspande tegen Kòrsou Fuerte i Outónomo (KFO), is zo’n aantijging best toelaatbaar. Dat vindt de rechter ‘op zichzelf’ niet onrechtmatig, zolang u er ‘klaarblijkelijk’ niet meer mee bedoelt dan ‘te verwijzen’ naar - volgens u - strafbare handelingen. Dus mag u bijvoorbeeld ook de naam van de rechter ongestraft besmeuren en de geloofwaardigheid onderuit halen van het instituut waarvoor hij werkt.
In dat geval moet de rechter met omkering van bewijslast zelf duidelijk maken hoe de vork dan wél in de steel zit, net zoals de heer Tromp conform het vonnis zelf moet aantonen dat hij zich niet schuldig heeft gemaakt aan criminele en corruptieve handelingen.
Ook in het kader van het recht op vrije meningsuiting vindt de rechter dergelijke beschuldigingen best geoorloofd. Om dat aan te tonen, citeert hij de helft van een zin van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, namelijk dat de vrijheid van meningsuiting zich ook uitstrekt tot uitingen ‘that offend, shock, or disturb’. Punt. Maar de volledige zin luidt ‘…that offend, shock, or disturb the state or any section of the community’. Dit recht is namelijk ontstaan om burgers de kans te geven om zich te uiten zonder angst voor vervolging door de staat. Maar dat dit recht juist ingezet mag worden als wapen tegen individuele burgers, is een eigen interpretatie van de rechter. Een interpretatie die halfslachtig om de grenzen van het toelaatbare heen tippelt en daarmee het doel van de vrije meningsuiting binnenstebuiten keert. En dat, op grond van vage overwegingen als (citerend uit het vonnis) ‘sterke aanwijzingen’ van ‘mogelijk ernstige misstanden’ die ‘op zichzelf’ niet onrechtmatig zijn. Helaas beschermt de rechter dan niet zozeer de vrije meningsuiting, maar bevordert hij de heersende mentale diarree, met de media als openbaar toilet.
Bernadette Heiligers, Curaçao