Met interesse heb ik het artikel over drinkwaterfluoridering van de hand van de schrijfster Diana Lebacs gelezen. Een uitstekend geschreven stuk, dat kan je Diana wel toevertrouwen. Helaas slaat ze her en der de plank zodanig mis dat er inhoudelijk van het artikel weinig overblijft. Zo stelt ze bijvoorbeeld dat fluoride een medicijn is dat de overheid niet zomaar aan het drinkwater zou mogen toevoegen. Dat is klinkklare onzin! Fluoride is geen medicijn. Het geneest niks. Fluoride is een natuurlijk voorkomend sporenelement. Een bouwsteen benodigd voor de opbouw van een gezond skelet en gebit.
Ons drinkwater is niet natuurlijk. Het is gedistilleerd uit zeewater en tijdens het distillatieproces is het natuurlijk in zeewater voorkomende fluoride verloren gegaan.
Mevrouw Lebacs vraagt zich af waarom er over de drinkwaterfluoridering geen referendum is gehouden. Nou, aan drinkwater worden veel meer dingen toegevoegd, zoals smaakmakers, maar nog veel belangrijker, chloor. Moeten we daar ook een referendum over houden? Houden we een referendum wie de kapitein van het schip is als we ter zee gaan? Of wijzen we gewoon een ter zake kundige aan?
Terecht stelt Diana Lebacs dat er meer aan tandheelkundige gezondheidszorg moet worden gedaan, dat eetgewoontes aangepast dienen te worden. Daar heeft ze absoluut gelijk in. Het is droevig gesteld met de tandheelkundige zorg en met de voedingsgewoontes op Curaçao. Maar daar iets aan doen, voorbijgaand aan het feit dat de overheid daar geen geld aan spendeert, is geen alternatief voor gezonde drinkwaterfluoridering. Immers, zonder fluoride geen goed aangelegde gebitselementen en daar kan geen tandarts tegenop boren.
Mevrouw Lebacs heeft zelf een levenlang gefluorideerd drinkwater genoten, aan haar gebit zal derhalve niet al te veel mankeren. Kunnen we dat de kinderen van vandaag misschien ook gunnen?
 
Eric de Brabander,
Curaçao