Soms vraag ik me af of we masochistisch zijn! Een masochist doet zijn uiterste best om zichzelf te benadelen, om zichzelf te pijnigen en hartzeer te bezorgen! Sta me toe deze gedachte nader uit te leggen. Dit artikel is een uitdrukking van mijn bezorgdheid voor mijn eiland.
We hebben arbeidswetgeving om onze werknemers te beschermen. Prima! We hebben deze wetten van andere landen ‘afgekeken’, waar de arbeider vroeger zes dagen per week, veertien uur per dag werkte voor een miserabel loon. Geleidelijk aan werden sociale wetten ingevoerd in Europa om de werknemer te beschermen. Maar de productiviteit nam niet af! Integendeel! Ze nam toe! Als wij werkgevers hier op Curaçao moeten geloven, laat de productiviteit veel te wensen over. Onze attitude is onnavolgbaar ingewikkeld! Terwijl wij onze verkregen ‘rechten’ als heilig beschouwen, hebben we een tendens ons niet voor de volle 100 procent te houden aan onze arbeidsverplichtingen.
Gratis onderwijs is ook een indicatie van een masochistische houding. Waarom schoolboeken betalen voor mensen die dit wel kunnen bekostigen? Waarom dure boeken aanschaffen, wanneer even goede, zelfs betere informatie beschikbaar is via het internet, en praktisch gratis? Terwijl schooltransport geregeld kan worden voor veel kinderen die het zonder moeten stellen? Waarom miljoenen verkwisten aan ‘waanideeën’, in plaats van te investeren in onderwijsvernieuwing om een duurzame toekomst te garanderen?
Waarom miljoenen uitgeven aan die straatdrempels, die nu weggehaald worden? Wie heeft deze idiote beslissing genomen? Wie heeft ervan geprofiteerd? Het volk in ieder geval niet! Waarom smalle rijbanen aanleggen voor amper één auto, omzoomd door planten (die niet verzorgd worden), met hele brede trottoirs voor voetgangers, die er niet zijn?
Hoe kunnen wij onze binnenstad zo snel mogelijk om zeep helpen? Makkelijk: Sambil wordt gebouwd bij Veeris, er komt een shopping mall bij de Megapier bij Rif, zodat de toerist daar blijft. Overheidskantoren gaan weg uit de binnenstad, men probeert, of heeft geprobeerd, het ziekenhuis te bouwen bij Amstel, bij Jan Noorduyn, in Emmastad (alleen de Christoffelberg is nog niet in aanmerking gekomen), terwijl de fysieke situatie van ons ziekenhuis SCHREEUWT om een nieuw gebouw, en wel zo snel mogelijk! De monumentenwetgeving wordt niet toegepast om ons nationaal erfgoed veilig te stellen; en zo laten wij onze monumenten in verval geraken. Het is met geen mogelijkheid gelukt om het voorstel te realiseren om van onze binnenstad een ‘economische zone’ te maken, noch om meer bewoners aan te trekken door gebouwen te restaureren en nieuwe woningen te bouwen.
We hebben een zeer groot aantal diabeten, omdat we leven om te eten! En wanneer we ziek worden, eisen wij de beste medische behandeling, want ook dat is een verworven recht! En zo stijgen de kosten van de zorg de pan uit, waarvoor wij allen het gelag betalen.
Om onze bezoekers te verwelkomen, neemt men een aantal mensen in dienst bij de luchthaven, die hun uiterste best doen om de toerist een zo slecht mogelijke service te verlenen, met een nors gezicht dat nooit een glimlach heeft gekend.
Tot overmaat van ramp blijkt nu dat onze wereldberoemde Emmabrug aan het wegrotten is, omdat enkele jaren terug de restauratie van enkele miljoenen niet op de juiste wijze is geschied.
Wat staat ons nog meer te wachten? Welkom op Curaçao, kampioen in masochistisch gedrag!
Joseph ‘Jopi’ Hart, Curaçao