De rector van het Kolegio Alejandro Paula (KAP, voorheen Peter Stuyvesant College) gaat met pensioen. Partir c’est mourir un peu! Dit gezegde zal Jo Hanssen, de per 8 juli scheidende rector van het KAP/PSC, zeker kunnen onderschrijven. Nu Jo Hanssen met pensioen gaat, is het goed om even stil te staan bij de betekenis die hij heeft gehad voor het KAP/PSC.
De prioriteiten van Jo hebben altijd gelegen bij de belangen en het welbevinden van zijn leerlingen en dat van zijn team. Jo was een rector die zijn school door alle onderwijsvernieuwingen heeft geleid die het havo- en vwo-onderwijs heeft ondergaan en die daarbij het consigne ‘kwaliteitsborging’ van het onderwijs is blijven nastreven. Immers, het vervolgtraject voor verdere studie van de leerlingen moet zeker gesteld blijven. Naast de zorg voor de leerlingen heeft Jo er ook steeds voor gewaakt dat noch aan de rechtspositie noch aan de belangen van zijn team - voor zover dat binnen zijn macht lag - getornd werd. Jo heeft zich echter nooit erg druk gemaakt om zijn eigen rechtspositie: het werk ging voor. Kom daar maar eens om in de politiek.
Aangezien het overheidsmanagement hiërarchisch is ingesteld en moeite heeft met professionals die soms (ongevraagd) suggesties ter verbetering voordragen, zorgde dit wel eens voor irritaties bij zijn bovengestelden. We leren onze kinderen wel om mondig te zijn maar hanteren ‘managementwise the top down approach’.
Daarnaast zal het eenieder bekend zijn dat de school feitelijk uit zijn voegen is gegroeid. We weten ook dat er nog veel achterstalling onderhoud aan de school op een oplossing wacht.
Het veelvuldig wisselen van de wacht vanwege een ‘va et vient des ministres faibles’, een stoet van wisselende diensthoofden bij de Dienst Openbare Scholen (DOS) en de snelle opeenvolging van onervaren inspecteurs-generaal hebben het werken niet gemakkelijker gemaakt. Men denke bij de laatste categorie alleen maar aan de manier waarop dezen zijn omgegaan met de recente examenfraudes.
Het is bevreemdend om te moeten constateren dat de overheid in haar oneindige wijsheid geen gebruik wenst te maken van de ervaring van de scheidende rector. Nee, men kiest er voor om de sollicitatieprocedure ondoorzichtig te houden en een ervaren en betrokken rector zomaar te laten gaan zonder een inwerkingsperiode voor de nog onbekende nieuwe leidinggevende(n) in te bouwen. In computertaal: ‘Change by way of hard return’. Men heeft bovendien kortelings geleden besloten een tweekoppige leiding aan te stellen; in feite is dat een verholen compliment voor de scheidende rector. Twee mensen gaan nu doen wat hij jarenlang alleen heeft gedaan, bijgestaan door behulpzame teamleden.
Gelukkig denk ik dat de leerlingen de scheidende rector zeker zullen blijven waarderen en hem een warm hart zullen blijven toedragen. Dat zal ook gelden voor het grootste gedeelte van het team. Op de vertrekkende rector is het devies van Willem van Oranje van toepassing: Saevis tranquillis in undis. (Rustig temidden van de woelige baren). De bedenker van dit devies was Marnix van St. Aldegonde, de veronderstelde tekstdichter van het Wilhelmus. Marnix had zelf het devies ‘Repos ailleurs’. We hopen wel dat dit devies ook voor Jo moge gelden, maar dan wel in leven en welzijn op Curaçao.
Hein van Maarschalkerwaart,
Curaçao