Een maand geleden werd hij tot zijn verdriet negen en tachtig jaar oud. Julian Basílico Coco was eindelijk moe na een leven waarin hij op eigen kracht en met uitzonderlijke begaafdheid wel alles bereikt had waar een mens op mag hopen, maar onderweg ook door veel pijn en droefheid was geteisterd. Nu heeft de Schepper hem dan toegestaan in te slapen. Hij ruste in vrede.
In zijn boek over onze musici noemde Edgar Palm Julian ‘een filosoof, gitarist, bassist, arrangeur en componist’. Opmerkelijk is dat Edgar de filosoof als eerste noemt. En het is terecht, want het is de filosoof in Julian, die het hem mogelijk heeft gemaakt te slagen in al het andere waaraan hij zich in zijn leven heeft gewijd.
Ik ben blij dat ik hem afgelopen zomer in Nederland nog even heb mogen spreken. Met tranen in zijn stem vertelde hij dat hij met verlangen op het einde wachtte. Wij spraken over zijn echtgenote Leni en hun kinderen, en ook over zijn oudste zuster Petronilla, de onbaatzuchtige ‘Petoi’ die hem was voorgegaan.
Waar hij zonder terughouding zijn vriendschap had gegeven, was alles bij Julian bespreekbaar. En hij maakte gebruik van zijn recht om over de meest heikele onderwerpen ongezouten zijn mening te uiten.
Eens heeft hij mij streng terechtgewezen. Hij kwam op een middag in Den Haag bij ons langs, en trof mij bezig een van de pianosuites van Debussy uit te werken. Het gesprek kwam op het gebruik van het pedaal in de muziek van de impressionistische componisten, en ik loofde de technische mogelijkheden  van de Steinway-vleugel waarop ik speelde.
,,Wat voor piano had je bij je ouders thuis?” vroeg Julian onschuldig. Onbewust van waar hij heen wilde, klaagde ik over de veel en veel mindere kwaliteit van de pianola in mijn ouderlijk huis.
Julian sloeg toe. ,,Meen je dat ík zou moeten klagen over het gebrek aan kansen waarmee ik het leven ben ingegaan? Want dan zou ik je nog eens wat kunnen vertellen.” Ik garandeerde hem dat ik heel goed wist hoe moeilijk het voor hem was geweest om alles waar hij in was geslaagd, te bereiken. ,,En dat is nou precies wat ik niet wil horen. Over mij niet, en ook niet over jou zelf. Want als je zo kunt redeneren”, aldus mijn wijze vriend, ,,dan kun je elk falen goedpraten, en zul je niet bereiken wat in jou aanwezig is.”
Als er ooit een actor was wiens leven niet voorbeschikt lijkt te zijn geweest, maar juist tegen de klippen op een pleidooi was voor het bestaan van een vrije wil, dan is het een van onze grootste musici en onze beste raadgevers geweest, Julian Basilico Coco.
Wim Statius Muller, Curaçao


Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.