Erich had net als ik een bijzondere belangstelling voor het maritieme rechtsgebied en dat was ook de reden dat wij elkaar medio 1995 vonden en vanaf 1996 met elkaar in zee zijn gegaan.
In de drie eerste jaren van mijn advocatenbestaan was Erich mijn patroon. In die periode en in de jaren nadien heeft hij mij met niet aflatende energie en aandacht het beroep van advocaat geleerd. ‘Het Wetboek van Rechtsvordering is de bijbel voor de civiele advocaat’ is een van zijn gevleugelde uitspraken. Concept processtukken werden in sommige gevallen ‘gewogen’ op het aantal pagina’s: ‘Zeven pagina’s? Dat zijn er vier teveel!’
Erich kon het recht uiteenzetten in ten minste vier talen, zowel mondeling als schriftelijk. Met zijn dragende stem, ijzersterke geheugen en grote kennis van het recht was Erich in staat een zaak te analyseren en samen te vatten op een wijze dat het leek alsof het allemaal heel gemakkelijk was.
Al zijn brieven en processtukken schreef Erich met de hand. Zo heeft hij vellen vol geschreven die, voor zover het stuk na nalezing zijn goedkeuring kon wegdragen, door Roosje dan in hoog tempo werden uitgetypt.
Als Erich zich over een bepaalde kwestie kwaad maakte, schreef hij over die kwestie veelal een brief die hij vervolgens na nalezing dan zelf verfrommelde en in de prullenbak deed belanden. ‘Je moet zo nu en dan een k.... brief schrijven, maar meestal moet je ze niet versturen’, zei hij dan.
Naast hoge eisen op het gebied van recht- en wetskennis en het goed voeren van procedures stelde Erich hoge eisen aan het als advocaat omgaan met de cliënten, de rechterlijke macht en de collega’s en confrères. Hij kon zich wild ergeren aan advocaten die er met de pet naar gooiden of die het belang van hun cliënten uit het oog verloren door bijvoorbeeld onnodig de publiciteit op te zoeken. Vonnissen die onbegrijpelijk waren deden zijn bloeddruk tot grote hoogte stijgen. Conclusies die niet meer waren dan zwarte letters op wit papier leverden zijn hoon op voor de maker en deden hem twijfelen aan de kwaliteit van de patroon dan wel de kantoorgenoten van de betreffende collega of confrère.
Naast cliënten zijn er talloze personen uit de samenleving geweest die hij in zijn werkkamer langdurig en veelvuldig op allerlei gebied van advies heeft gediend. Dat was veelal pro deowerk, maar hij deed het graag. Hij zag dat ook als een deel van de taak van de advocaat in onze samenleving.
Als we te Aruba tezamen met Hector Gonzalez weer eens goed hadden geluncht, dan was het vaste prik dat Erich of Hector na afloop van de lunch voorstelde om een ‘paranda’ te gaan doen, dat was immers goed voor de gezondheid. Die paranda vond echter steevast plaats met de auto!
Zo hebben we goede en uiteraard ook minder goede tijden meegemaakt. Wat blijft is de herinnering aan een zeer kundig, erudiet en gedreven patroon en advocaat die mij en anderen als advocaat de weg heeft gewezen door zijn kennis en ervaring met ons te delen en aan ons over te dragen, met de boodschap als advocaat altijd het belang van de cliënt voorop te stellen.
Sosega na paz Erich.

Lex Gonzales,
Curacaolaw

Het Antilliaans Dagblad is de enige lokale Nederlandstalige ochtendkrant van Curaçao, Bonaire en Aruba. Op Sint Maarten, Sint Eustatius en Saba, alsmede in Nederland en andere landen is een online-abonnement eenvoudig mogelijk via online.ad.cw

antdagblad-logo


Print-abonnee worden of voor meer algemene informatie? Stuur dan een mail naar [email protected]. Met naam, adres en telefoonnummer. Abonnementsprijs is ANG 35,00 inclusief OB per kalendermaand. Print-abonneren is alleen mogelijk op Curaçao.