Weer een oud historisch pand op Scharloo totaal vervallen om nooit meer te herrijzen, (blad 14/15 van het Antilliaans Dagblad van 2 augustus 2011). Wie woonde daar voor 1944, dat wordt verzwegen: Daar woonde de laatste consul van het keizerrijk van China en zijn gezin, waaronder zijn zoon Mototo, een jeugdvriend. Hoe kwam ik daar: mijn moeder en haar bridgevriendinnen speelden daar bridge met de echtgenote van de consul. En op een vrije middag mocht ik mee naar Scharloo om met Mototo te spelen: rolschaatsen op de betegelde voortuin van het huis. Daar heb ik het eerste zinnetje engels geleerd: ,,...give me the key.” de sleutel om de schaatsen vast te draaien. Nooit zal ik dit zinnetje meer vergeten. ‘s Avonds mocht ik blijven eten in die prachtige eetzaal; heel andere wereld dan dat ik gewend was. Zo mooi alles, maar geen bestek. Dat klungelige van mij de rijst met ivoren stokjes naar binnen te werken. Iedereen keek naar mij heel ernstig, ik kreeg er een rode kop van, tot de heer des huizes een bediende zei mij bestek te geven....iedereen glimlachte mij lieflijk toe. Dat was mij eerste kennismaking met het keizerrijk van China op Scharloo.
Benno van leeuwen,
Curaçao
