Ta Basta!
Af en toe krijg ik een beetje slaap van al dat verbale geweld en die zichzelf- en anderen bevlekkende intimidaties over en weer in de politiek. Onze politiek.
In kranten, onze kranten. Op Facebook, voor de radio en op tv. Dat kan niet anders. Dat is al jaren zo, welke kleuren er ook aan de macht zijn. En dat blijft zo, ook als wij straks echt onafhankelijk en zelfstandig zijn. Het is al jaren winter in onze tropische politiek. Al jaren sneeuwt het en hebben de politieke spelers dolle pret om elkaar met sneeuw hun zonden uit het heden en verleden in te smeren. En dat zijn er nogal wat, die zonden.
Af en toe krijg ik een beetje slaap van die oorverdovende stiltes bij de politiek, de overheid en de Isla, als het gaat om het fysiek en psychisch welzijn en welbevinden van bijna dertigduizend inwoners. Bewoners in wijken, die hoesten, proesten en vieze smaken hebben in hun mond van al dat ‘magische poeder’ en die hallucinerende geuren, die regelmatig over hen worden uitgestort. Als manna uit de hemel. Hoofdpijnen, zieke huisdieren, 18 voortijdige doden per jaar, longproblemen. Gratis en voor niets. In Wishi, Marchena, Jan Doret, Boka San Michiel, Julianadorp en Piscadera. Jaar in jaar uit. Niet de uitstorting van de Heilige Geest, maar die van de Stinkende Duivel. Over 30.000 multiculturele bewoners van multiculturele wijken van ‘mijn (multiculturele) Pueblo Soberano, mijn soevereine multiculturele volk’. Protesten, brieven, bijeenkomsten, rechtzittingen, vonnissen. Jaar in, jaar uit. Maar... het blijft oorverdovend stil, bij hen die hun verantwoordelijkheid gekregen en genomen hebben. Van ons, hun trouwe kiezers. Zij die gekozen zijn. Door ons, door u en mij! Diezelfde zij, die zeggen dat zij die verantwoordelijkheid dragen, maar daar verder niets mee doen. Milieudiensten, ministers, managers, Statenleden, partijen. Allen, in een oorverdovend diepe slaap. Vooral bij calamiteiten. Jaar in jaar uit.
Gezondheid, natuur en milieu? Wat zal het schrikken zijn, als binnenkort al die dertigduizend multiculturele bewoners vanuit hun wijken opmarcheren naar de Isla, de Staten, de minister-president, de heer Wiels van ‘het Soevereine Volk’ en de minister van Gezondheid, Milieu en Natuur! Ja, u leest het goed <I>gezondheid, milieu en natuur<I>! Om te protesteren tegen die oorverdovende stilte als het gaat om onze gezondheid, onze natuur en ons milieu. Een ernstig verouderd middeleeuws ziekenhuis. Slecht onderhouden afwateringen. Geel water uit de leidingen in Otrobanda, geen water uit de leidingen in Banda’bou, giftig catcrackerpoeder en giftige dampen uit de ‘crackers’ en pijpen van de Isla. Geen uitstootproduct informatie, absolute onbereikbaarheid van hen die verantwoordelijk zijn voor Gezondheid, Natuur en Milieu. In de politiek, bij de overheid en bij de Isla/PdVSA en niet te vergeten Aqualectra. In een noodsituatie, bij een calamiteit. Hoe zal het zijn als de Isla een keer ontploft?
Oorverdovend stil! Net als de doden. Alleen het gekerm en gekrijs van de vele gewonden zijn te horen. Als de wind ‘verkeerd’ staat. In Wishi, Marchena, Julianadorp en Jan Doret.
Ta Basta! Hoestend en proestend achter hun mondkapjes, opmarcherend in hun zelf schoongemaakte auto’s, en slaand op hun zelf catcrackerpoedervrij geschuurde potten en pannen. Luid scanderend ‘Ta basta, basta, basta’!
Geen woorden, geen stiltes, maar daden, daden, daden! Lezers, bewoners van Curaçao, sluit u aan bij deze grote groep van ‘Verontruste Isla-Hoesters en Proesters’, want die dertigduizend man/vrouw/kind bewonersernst, is ook uw ernst! En die van uw en onze kinderen. En die van onze en uw oude ouders.
Ta basta.
