Het verschil tussen Marchena en Julianadorp
De Isla maakte van Julianadorp een werkelijk winters dorpje en iedereen was in kerstsfeer. De bellen, ballen en lichtjes werden voor de dag gehaald totdat de mensen eens op de kalender gingen kijken en beseften dat het de maand was dat de vogels eieren moesten gaan leggen! Het witte poeder, wat blijkbaar ook nog giftig is, was overal te vinden en de bewoners werden kwaad, ziek en radeloos. Ze pikken dit niet, dreigden met naar de rechter gaan en sloegen massaal aan het bellen en schrijven. Dit ging te ver en de mensen waren gewoon laaiend. Er kwamen hoge pieten kijken en er werd een professioneel schoonmaakbedrijf ingeschakeld om het witte goedje op te ruimen. Ondanks dat, eisen enkele bewoners nu schadevergoeding want ze zijn de stank en de ongezonde leefomstandigheden beu.
Nu gebeurde ditzelfde ‘ongelukje’ in 2009 in de wijken Marchena en Wishi.
,,Och, we kunnen niets doen” en ,,Het is altijd zo geweest” en ,,We durven niet want anders worden anderen kwaad”. Dat waren merendeels de reacties van de mensen die bijna dagelijks in de stank en het vuil van de Isla moeten leven. Ze zijn terneergeslagen, een enkeling schreeuwt nog maar wordt veelal voor een achterlijke uitgemaakt en komt als roepende in de woestijn niet verder. De Stichting Smoc spande en spant nog rechtszaken aan en er zouden veranderingen moeten komen. Helaas, de lokale bevolking is het moe en wil/kan niet meer vechten.
Toch blijkt het vechten zin te hebben in Julianadorp. Dan vraag ik me af; waarom eisen alle bewoners in de rook van de Isla geen schadevergoeding en trekken ze niet aan de bel als ze dagelijks met tassen vol medicijnen van hun dokters afkomen? Het haalt wel wat uit als mensen zich laten horen! Meer mensen zouden moeten eisen dat er vergoedingen komen. Ze moeten laten horen dat zij als bewoners het zat zijn, dat het echt genoeg is en dat de Isla ons leven verkort en vergiftigt met hun spelletjes! Dan zal zowel de politiek als de gehele PdVSA/Isla-top eieren voor hun geld moeten kiezen.
De bewoners van Julianadorp hebben laten zien dat de Isla wel vergoedt en wel komt opdraven als er maar genoeg gedreigd en geschreeuwd wordt! Laten we hopen dat de wijken in de rook van de Isla dit voorbeeld gaan overnemen en volgen. We pikken het niet langer meer.
John Baselmans, Curaçao
