En dan zit mijn eerste jaar als Vertegenwoordiger van Nederland in Aruba, Curaçao en Sint Maarten er al weer op. Wat vliegt de tijd. Op deze momenten maak ik graag pas op de plaats en stop ik even met waar ik mee bezig ben om te kijken naar waar we nu staan, hoe we hier gekomen zijn en hoe we verder willen. Tijd voor reflectie en introspectie.
Na 32 jaar in het buitenland te hebben gewoond en gewerkt, keerde ik vorig jaar terug naar de eilanden waar ik ben opgegroeid en kreeg ik de kans weer van dichtbij de connectie te maken met de mensen en cultuur.
In februari hield ik tijdens mijn officiële introductie een toespraak waarin ik een dringend appèl deed op de gemeenschap om zich in te zetten voor een open en eerlijke relatie met elkaar en om nóg meer gebruik te maken van het Koninkrijk en alles wat het al zijn inwoners te bieden heeft. Ik vroeg men om de deur open te zetten en met ons te praten.
Hierbij vergat ik te benoemen dat ook wij van de Vertegenwoordiging van Nederland de deuren open moeten doen. En dat hebben we gedaan. Onze deuren zijn dit afgelopen jaar wijd opengezet. We hebben laten zien dat de Vertegenwoordiging van Nederland hier niet alleen is om de regering van Nederland te vertegenwoordigen, maar ook om een open positie in te nemen naar de gemeenschappen van Curaçao, Aruba en Sint Maarten toe. Dit hebben we onder andere gedaan door de porta habrí-strategie toe te passen, waarbij we gesprekken voeren met verschillende groepen en stakeholders in de landen die midden in de samenleving staan. Dit betreffen gesprekken variërend van cultuur, ras, onderwijs, geschiedenis en economie.
In het afgelopen jaar hebben we het eerste zaadje geplant waarmee we hebben laten zien dat we open staan om het gesprek te voeren. Deze gesprekken kunnen pijnlijk, teleurstellend en confronterend zijn, maar zeker ook inspirerend en hoopvol. Het zijn immers dit soort gesprekken die de relatie tussen Nederland en de Caribische delen van het Koninkrijk versterken en die tegelijkertijd dienen als katalysator om meer bewustwording, begrip en kennis te creëren aan beide kanten van de oceaan. In alle gesprekken zijn we op zoek naar mogelijkheden om een gezamenlijke agenda te formuleren en realiseren.
Bij de gesprekken en mijn overpeinzingen na afloop kan ik niet anders dan concluderen dat deze ontmoetingen niet alleen relevant, maar ook noodzakelijk zijn en daarom ook moeten worden voortgezet. Hoewel het resultaat niet altijd gelijk tastbaar zal zijn, zijn respect, een open houding, begrip en welwillendheid goede stenen om de weg vooruit verder samen te bouwen. We gaan door!”
Edson Hato, Curaçao