Curaçao, het is tijd voor ‘Curaçao deel 2’
Een mislukt product, in vele opzichten.
Een film, volkomen opportunistisch in elkaar gezet, zonder enig onderzoek naar de sociale, economische en culturele waarden van dit land.
Ik denk dat de voorbereiding heeft bestaan uit een bezoek aan het slavenmuseum van Jacob Gelt Dekker, een bezoek aan Albert Heijn voor de boodschappen en een uit de hand gelopen borrel op Coral Estate.
Vervolgens is men aan het werk gegaan en heeft men een film over dit land gemaakt die slechts een paar beelden naar voren haalt van de vele schakeringen die dit land kent.
Ook filmisch lijkt het nergens op: als men het niet meer weet, zet men een oude dame of oude heer op een stoel en laat deze zogenaamd suggestief voor zich uit kijken, als overgang naar een andere misstand uit de Curaçaose samenleving .
Laten we eerst eens kijken naar het geschetste beeld van de Antilliaanse Curaçaoënaar. Een somber achtergesteld volk dat nog steeds gebukt gaat onder het slavenjuk van eeuwen geleden.
De werkelijke Antilliaanse Curaçaoënaar gaat opgewekt door het leven, zeker als je een vergelijking maakt met de vaak mopperende of weinig lachende Europese Curaçaoënaar.
In de film heb ik geen enkele Antilliaanse arts, accountant, advocaat, leidinggevende, vakman, voorman, chef of bestuurder gezien. Velen geven leiding aan Europese Curaçaoënaren.
Het onderwijs dat zogenaamd zou opleiden tot onderdanigheid bestaat niet. Beluistert u mijnheer Wiels of onze tuinman maar, die weten het echt beter.
De Curaçaoënaar van vandaag is mondig en gaat niet gebukt onder het slavenjuk, dat niet goed te praten is, maar echt tot de verre geschiedenis behoort.
De voorstelling van de Europese Curaçaoënaar is zo mogelijk nog belachelijker.
Het dronkemansfeestje op Coral Estate en omstreken is zeker niet representatief voor de Nederlanders op Curaçao.
De mensen in de film gedragen zich aanstootgevend op hun feestje en denken de wijsheid over Curaçao in pacht te hebben. Dat heb ik niet, maar deze figuren zeker niet.
Velen van hun soortgenoten proberen wel degelijk iets bij te dragen aan de problemen op dit eiland.
De wanstaltige trainingen bij Albert Heijn zijn helemaal misplaatst, waarom niet bij een van de grote, lang bestaande supermarkten of bedrijven op het eiland gefilmd?
Deze onderneming die sinds kort op het eiland is, is zo te zien als bedrijf nog niet droog achter de oren en kan al helemaal niet opgevoerd worden als het bedrijf dat de Curaçaoënaren wel even zal bijbrengen hoe het eigenlijk moet.
Kortom, het wordt tijd voor de film: ‘Curaçao deel 2’, waarbij ook de echte problemen van het eiland aan de orde kunnen komen.
Jan Bink, penshonado sinds 1991,
Curaçao
