Commander in chief, eigen verantwoordelijkheid, time-out en de gedragswetenschappen. In tijden van crisis treedt bij ons een tijdelijke structuur op die minder democratisch is. Om dit duidelijk te maken wordt de minister-president tijdelijk ‘opperbevelhebber’ genoemd. Dit heeft een gedragswetenschappelijke basis; in tijden van crisis moet men snel kunnen beslissen en moet derhalve de structuur daartoe worden aangepast.
Nu geeft de ‘commander in chief’ het commando om eigen verantwoordelijkheid te dragen, om via een ‘time-out’ (ik zou zeggen: ‘retreat for a better position’) deze slag in de oorlog tegen het virus te winnen. Wat is de gedragswetenschappelijk basis van dit bevel? Welk ander land heeft deze strategie met succes toegepast?
De gedragswetenschapper zou duidelijk maken dat wij geen volk zijn dat eigen verantwoordelijkheid draagt en dat zal nu ook niet gebeuren. Wij zijn een verwend volk. Ik kan vele argumenten aanhalen, maar volsta met het mes dat ons snijdt, want wij snijden niet onszelf.
Dan nog het punt van ‘lead by example’. Wij hebben te maken met een kabinet dat geen verantwoordelijkheid heeft genomen voor het opstellen van een kort regeerprogramma en nu ook niet om de begroting van 2022 op tijd te publiceren. Is dit het voorbeeld van eigen verantwoordelijkheid dragen? Is het niet de ‘commander’ die zijn verantwoordelijkheid moet dragen?
Ik vraag mij al jaren af wanneer gedragswetenschappers betrokken worden bij processen.

Miguel Goede, Curaçao